امامی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با اشاره به مشکل پایین بودن شمارگان کتاب‌ها، اظهار کرد: به‌راحتی با مراجعه به شناسنامه کتاب‌ها می‌توان متوجه شد که شمارگان کتاب‌ها رو به کاهش است. در این میان تنها کتاب‌های کودک و نوجوان، آموزشی، کمک آموزشی و کنکوری از شمارگان بالا برخوردارند.

وی توضیح داد: بالا بودن شمارگان صرفا کتاب‌های کودک و نوجوان، آموزشی، کمک آموزشی و کنکوری، بیانگر موضوع جالبی است و آن این‌‌که بیشتر کتاب‌هایی که ارتباط مستقیمی با تامین آینده افراد، امنیت شغلی آنها و کتاب‌هایی که قلم و جنبه کودکانه دارند، به فروش می‌رسند. مابقی کتاب‌ها ـ کتاب‌های حوزه‌های علمی، اجتماعی، ادبی، شعر، داستان و رمان ـ شمارگان بسیار محدودی دارند.

این داستان‌نويس و پژوهشگر اظهار کرد: در جامعه‌ای که بسیاری از شهروندان آن به دلیل مشکلات فراوان، امنیت شغلی، روانی و روحی ندارند، مطالعه در متن زندگی‌شان غایب است، چه برسد به این‌که بخواهند پا فراتر بگذارند و مطالعه تخصصی به نام نقد و تحلیل متون داشته باشند.

امامی در پاسخ به این پرسش که «به نظر شما نقد تا چه اندازه در جامعه ما جایگاه اصلی خود را پیدا کرده است؟» گفت: معتقدم پرداختن به نقد و نقادی تنها در محدوده فضای دانشگاهی دیده می‌شود. چرا که در فضای دانشگاهی، امکانات ـ چه از نظر رفاه مادی و چه از نظر آموزشی ـ در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد و دانشجو در اغلب موارد فارغ از هرگونه مشکل مانند دغدغه تامین معاش و اغلب مواقع فارغ از دغدغه سرپرستی خانواده، در کمال آرامش به نقد و تحلیل آثار می‌پردازد. نخستین بار سمینارها و همایش‌های نقد در فضای دانشگاهی شکل گرفتند.

وی با بیان این‌که همیشه طلب است که باعث تولید می‌شود، ادامه داد: اما نقد در فضای بیرون از دانشگاه، چندان جایگاه ویژه‌ای ندارد چرا که در جامعه‌ای که مردم آن اعم از کارمندان، ورزشکاران، کارگران، والدین و ... حتی وقت ندارند روح خود را با خواندن یک قطعه شعر جلا دهند، دیگر چه انتظاری است که به نقد و نقادی اهمیت دهند.

امامی با بیان این‌که بیشتر مشکلات ما فرای فرهنگ قرار دارند نه در خودِ فرهنگ، توضیح داد: این همه مشکلات شغلی، تحریم و اوضاع نابسامان اقتصادی که در جامعه ما وجود دارد، تاثیر منفی در فرهنگ کشور می‌گذارد؛ به عبارت دیگر در جامعه آرام فرهنگ شکوفا می‌شود.

*دراین باره بخوانید:
(1)شاکری: وقتی نقد تاثیری در تجارت کتاب نداشته باشد عملا اهمیتی پیدا نمی‌کند (اینجا)
(2)جُربزه‌دار: نشریات خانه کتاب می‌توانند نقش موثری در ترویج فرهنگ نقد ایفا کنند/ نقد، چراغی فراسوی سیاستگذاران روشن می‌کند(اینجا)
(3)کیانفر: ضرورت راه‌اندازی کتابخانه تخصصی نقد(اینجا)
(4)جعفری مذهب:جامعه ما نیاز به نقد را احساس نکرده است/ پدیده‌ای به نام «اورژانس نقد»(اینجا)
(5)حسینی: آیین نقد کتاب‌های تازه‌تالیف برگزار شود(اینجا)
(6)عبدالعلی دستغیب: بسیاری از نقدها تبدیل به مدح شده‌اند/ مسئولان برای راه‌اندازی مجامع نقد کتاب بکوشند.(اینجا)
(7)رفیعی: پیش‌نیازهای نقد مطلوب و مدخلی بر اخلاق نقد.(اینجا)
(8)آژند: اکثر نقدها یا نان قرض دادن است یا خرده حساب شخصی/ لزوم اهتمام دانشگاه‌ها برای ایجاد رشته نقد(اینجا)
(9) مهدوی‌راد: نقد باعث گسترش و سلامت نشر می‌شود.(اینجا)
(10) خدایار: برای نهادینه کردن فرهنگ نقد در جامعه باید مسئولان نیز نقدپذیر باشند.(اینجا)
(11) سرشار: بعضی به دلیل نقدی که بر آثارشان نوشته‌ام بامن قهرند.(اینجا)
(12) اسلامی اردکانی: کتاب‌های خوب، محصول نقدند/ اغلب نویسندگان ظرفیت پذیرش نقد را ندارند (اینجا)
(13) مهدی محقق: تنزل جایگاه نقد به دلیل تنزل اخلاق در جامعه است.(اینجا)
(14) تفرشی: در ایران نقد حرفه‌ای و روشمند وجود ندارد/ عیار نقدها در فضای مجازی بیشتر در معرض قضاوتند (اینجا)
(15) ذوالفقاری: ارشاد کتاب‌هایی‌ را که از فیلتر نقد گذشته‌اند خریداری کند/ جلوگیری از کتابسازی با کمک نقد (اینجا)
(16) فاطمه راکعی: برای نقد با کمبود متخصص مواجه‌ایم (اینجا)
(17) مؤمنی: منتقدان باید خود ِ نقد را هم به نقد بکشند/ برخی نقدهای امروزی حاصل زد وبندهای دوستانه هستند (اینجا)
(18) کاکایی: متاسفانه از نقد با رویکرد سیاسی، برای تخریب استفاده می‌کنند/ برخی رسانه‌ها دنبال سهم‌خواهی هستند (اینجا)