در بند پنجم شرایط نامنویسی این فراخوان میخوانیم: «هزینهی سفر 400 هزار تومان خواهد بود و لازم است پس از پایان سفر متنی ادبی (داستان یا سفرنامه یا وقایعنگاری) با دستِ کم سه هزار واژه به بنیاد تحویل دهید. این متنها ارزیابی خواهد شد: اگر موردپسند و استفاده بنیاد بود 300 هزار تومان به شما بازگردانده خواهد شد و اگر در حد انتظار نبود، بسته به میزان قوت اثر، با ارزیابی کارشناسان ما، مبلغ 200 هزار و 100 هزار تومان به شما برگردانده خواهد شد. به جز این مبلغ، در طول سفر هیچ هزینهای از شما گرفته نخواهد شد.»
این مقررات در حالی اعلام شد که ناخدایکم ابوالفضل پروانه، جانشین دفتر پژوهشهای نظری و مطالعات راهبردی نداجا، به ایبنا گفت: بر مبنای توافقی که با بنیاد شعر و ادبیات داستانی داریم، قرار بر این شد که تنها هزینه رفت و برگشت نویسندگان بر عهده این بنیاد باشد و تمامی هزینههای اسکان و اردوی نویسندگان با دفتر پژوهشهای نظری و مطالعات راهبردی نداجاست.
بر این اساس، برگزاری این اردوی فرهنگی برای نگارش آثاری درباره خدمات نیروی دریایی ارتش در سالهای دفاع مقدس و پس از آن، با حمایت کامل نداجا انجام میشود اما سوال اینجاست که «بنیاد شعر و ادبیات داستانی» که وظیفه حمایت از نویسندگان و به ویژه نویسندگان حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را دارد، چرا حاضر نشده است که نویسندگان را با حمایت مالی ویژه در این اردوها شرکت دهد؟
همچنین، بر اساس این فراخوان، نویسندگانی که کارنامه پربارتری داشته باشند برای حضور در اردوها انتخاب میشوند. سوال دوم اینکه آیا چنین نویسندگانی شایسته حمایت بیشتر از بازگشت 300هزار تومان آنهم در صورت تایید اثر ادبی خود نیستند؟!
مهدی قزلی، مدیر بنیاد شعر و ادبیات داستانی در پاسخ به این سوالها به ایبنا گفت: برای برپایی این اردوی فرهنگی، قراردادی با نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران امضا نشده است اما توافقی صورت گرفت که نویسندگان بر پایه تعهد خود به جامعه و بر اساس تجربههایی که از این سفر به دست میآورند، آثاری در قالبهای مختلف ادبی درباره نیروی دریایی بنویسند.
وی با اشاره به برخی نویسندگان که پس از انتشار این فراخوان با بنیاد شعر و ادبیات داستانی تماس گرفتهاند، افزود: ما به میزان توان نویسندگان از آنها توقع داشتهایم و انتظاری خارج از عرف نداریم. من به عنوان نویسنده، هم در سفرهای رایگان و هم در سفرهایی که مسئولیت نگارشی بر عهدهام بوده، حضور داشتهام. معتقدم که سفرهای نوع دوم که رایگان نیستند، پربارترند.
قزلی ادامه داد: البته، با حسابی سرانگشتی میتوان دریافت که بنیاد شعر و ادبیات داستانی در پی منافع سازمانی خود نبوده و امیدوار است این تجربه برای داستاننویسان جوان اندوخته مناسبی باشد که بتوانند در سالهای نویسندگی خود آثار خوبی درباره نیروی دریایی خلق کنند.
نظر شما