به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) این رمان روایتگر زندگی  خانواده‌ای روستایی در یکی دهکده‌های دورافتاده ایران است و در آن زنی به نام مرگان پس از ناپدید شدن سلوچ، همسرش، می‌کوشد زندگی پسرانش به نام‌های عباس و ابرار و تنها دخترش به نام هاجر را تامین کند. 

این رمان که برای نخستین بار سال 1358 از سوی نشر آگاه در ایران چاپ شد، با ترجمه کامران رستگار به انگلیسی هم ترجمه شده و برگردان ایتالیایی آن هم به قلم آنا ونسن به چاپ رسیده است. برخی منتقدان این رمان را بعد از کلیدر، مهم‌ترین و فنی‌ترین اثر دولت‌آبادی می‌دانند. 

گفته می‌شود دولت‌آبادی این رمان را هنگام آزادی از زندان ساواک و طی 70 روز نوشته است.

در بخشی از این اثر می‌خوانیم: «... چشم به درازناي جوي كسي مي آمد. مردي مي‌آمد. جنازه‌اي مي‌آمد. آدمي پوشيده در شولايي خونالود بيلي به دست داشت سلوچ؛ بيل كهكيني! از دهنه‌ي كاريز بيرون آمده بود. راه آب را بايد همو باز كرده باشد. چهره‌اش پيدا نبود. از شولايش، كپان خرش كه هميشه بر دوش داشت، خون مي‌چكيد. خون در پناه پاهايش كشاله‌اي پيوسته داشت.»

چاپ نوزدهم رمان «جای خالی سلوچ» در قطع جیبی، 452 صفحه، شمارگان دو هزار نسخه و بهای 15 هزار تومان، از سوی نشر چشمه منتشر شده است.