فرزام شیرزادی،داستان نویس و روزنامه نگار: در پرتو نظريه پردازي هاي تو در توي جديد كه بي گمان دستاوردهايي است پر اعتبار از خردورزي و فرهنگسازي انساني، بسياري از قطعيت هاي به ظاهر برگشت ناپذير كنار زده شده اند، اما اين قطعيت، كماكان به قوت خود باقي و پايدار مانده‌است كه انسان بي‌بهره از «دانش و کتاب» ـ هر قدر هم كه هوشمند باشد ـ به تعبيري، بيرون و بر كنار از تاريخ خواهد ماند و به مثابه موجودي بدون «گذشته» ، در غفلتي غم انگيز، «آينده» اي هم نخواهد داشت.
اين فرض، چه بسا درباره فرد يا شماري از افراد مصداق‌هايي عيني پيدا كند، ولي هنگامي كه به موجوديت ملي و حيات مستدام ملت‌ها مي رسيم، سهم و نقش مطالعه شهروندان  و خرد جمعي مردم را همچون كليد رمز بقا و رستگاري آن ملت مي‌يابيم.
با تأملي بر اين مفهوم، ارج و اهميت و نقش نویسندگان و شاعران را در متن تاريخ و حيات و هستي تاريخ ملت‌ها در مي يابيم. درنگي كوتاه بر اين معنا، به گونه ای مدار و محور سلسله‌اي از ضرورت‌هاي سرنوشت‌ساز است و با تاملی بر این معنای ساده درمی‌یابم که مردم بی کتاب بدبخت‌اند و هرچه ملتی با کتاب بیشتر مانوس باشد،‌نشان از شعور و روشن‌بيني و واقع‌نگري آن ملت دارد. چه خوشمان بیاید و چه نیاید باید پذیرفت که انسان بي بهره از «کتاب» ـ هر قدر هم هوشمند باشد ـ به تعبيري، بيرون و بركنار از تاريخ است و چون موجودي بدون «گذشته» در غفلتي غم انگيز،«آينده»اي هم نخواهد داشت. کلید رستگاری و سرافرازی هر ملتی در گرو دانش جمعی آحاد آن ملت است.