ویژگی آثار میرداماد
اعتمادبه‌نفس میرداماد در سبک سخن و آهنگ کلام وی مشهود است. تردیدهای فیلسوفانه در سخنان او کمتر مشاهده می شود و، به جز در ارتباط با خالق و اظهار فقر ذاتی مخلوقانه، لحن عبارات این اندیشمند به گونه‌ای است که اغلب تواضع و فروتنی از آن برداشت نمی‌شود (ابراهیمی دینانی، ج 2، ص 316). میرداماد از این که از خود و امثال خود با نام «مَعشَرالحکماء الرّاسخین» نام ببرد ابایی ندارد (محقق، مقدمه بر القبسات، ص 59). با آنکه از یک سو ابونصر فارابی و ابوعلی سینا را از «رؤسای حکمای اسلام» می‌داند، اما از سوی دیگر، به صراحت، خود را هم‌طراز ریاست ابن‌سینا و معلمی فارابی برمی‌شمارد. برای نمونه در مورد ابن سینا تعابیری مانند «شریکنَا السّالف» و «الشریک الرئیس» دارد (میرداماد، 1374، ص 88).
نهایتِ مدح میرداماد در مورد هر حکیم یا دانشمند بزرگی همین قدر است که او را مثل خود و همتای خود می‌شمارد (جناب، ص 535). اعتماد به نفس بسیار میرداماد در اثبات رأی خویش و انتقاد از برخی آرای مخالف و تکیه بر فهم و دریافت خود، که گاه واژه‌ها و عباراتی خشم‌آلود نیز چاشنی آن می‌گردد، برخی از عالمان آن روزگار را به واکنش واداشته است (جهانبخش، ص 101 ـ 102).
صفحه 95 و 96/ میرداماد/ دکتر علی اکبر ولایتی/ انتشارات امیرکبیر/ چاپ اول/ سال 1391/ 168 صفحه/ 3000 تومان
سه‌شنبه ۴ تیر ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما