به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، قوامی گفت: شعرهای این مجموعه با رویکردی تلفیقی از زبان و معنا سروده شده‌اند و در ساختار زبانی آن‌ها به محتوا و معنا نیز توجه شده است. تلفیقی از زبان‌ورزی و لایه‌های معنایی که در متن به چشم می‌خورد، ناشی از نگرشی خاص هم به فرم و هم به محتوا است.
وی توضیح داد: شعرها تجربه‌هایی حسی از انسان امروزند که سعی شده است همراه با توانایی‌های زبانی و به کارگیری بخشی از قابلیت‌های بی‌حد و حصر زبان بیانگر دغدغه‌هایی از جهان ذهنی انسان امروز و پیچیدگی‌های زندگی فردی و اجتماعی او باشند.
قوامی ادامه داد: نگاهی فراجنسیتی به عناصر و اتفاقات هستی همراه با رویه‌های عاطفی و اجتماعی بر شعرهایم حاکم است که گاه متن را به نوشتاری زنانه نزدیک می‌کند و گاه از الگوهای جنسیتی فاصله می‌گیرد.
در یکی از شعرهای کتاب می خوانیم: «به خاکسترت فکر کن/ خاکستری نپوش/ کسی را که دوستش داری ببوس/ و اتاق انتظار را به قصد رفتن ترک کن/ فسیل نام دیگر سنگ واره است.»
فرزانه قوامی دانش آموخته رشته زبان و ادبیات فارسی است.
«گفته بودم من از نسل شهرزادهای مضطربم» (نشر میر کسری-1381)، «از من فقط النگویی می‌ماند»(نشر آرویج-1384) و «بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه»(نشر نیلوفر – 1390) از کتاب‌های او هستند.
شنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۱:۲۰
نظر شما