امر زیبا و داور زیبایی
مباحث زیبایی‌شناسی در دو حیطه و ساحت بزرگ گسترده می‌شود، یکی مبانی نظری زیبایی که در آنجا به مثابه‌ی «نظریه‌پرداز زیبایی» و در صدد فهم مفاهیم مربوط به حوزه‌ی زیبایی بوده و در فضای ذهنی و انتزاعی، تئوری‌های خود درباره‌ی زیبایی را مشخص کرده و یکی مبانی کاربردی زیبایی که در آنجا به مثابه‌ی «داور زیبایی» و در صدد یافتن زیبایی به عنوان یک امر عینی و خارجی بوده است. تعبیری موضوع گستره‌ی اول «مفهوم زیبایی» و موضوع گستره‌ی دوم «امر زیبا» است. پرواضح است که هر آیین یا مکتبی که نظریه پرداز زیبایی است گریزی ندارد که داور زیبایی نیز باشد، چه که اصلاً در حیطه‌ی عمل و برخورد و مواجهه با حقیقت عینی و واقعیت بیرونی است که امکان تحقق و اثبات و پیگیری مبانی نظری وجود دارد.
اگر قرار باشد مکتبی فقط در فضایی انتزاعی، نظریه‌پردازی کند و مبانی حاصل، هیچ گاه در داوری امری زیبا، خودی نشان ندهند و میزان دقت، جواب‌گویی و کاربردشان محک نخورد و آزموده نشود، بی‌شک آن مکتب و آئین ناقص و سترون خواهند ماند.
صفحه 179/ معنای زیبایی در قرآن کریم/ دکتر مهدی مطیع/ انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 362 صفحه/ 10000 تومان
دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما