به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از تلگراف،نامه های ایتالو کالوینو نویسنده مشهور ایتالیایی، نشان دهنده تناقض پنهان در میان مهم ترین نوشته های قرن بیستم است.

او در یکی از این نامه ها به تاریخ 1973 می نویسد: «در بیشتر روزهای سال 12 ساعت از روز را صرف مطالعه می کنم» او این نامه را خطاب به پیر پائولو مازولینی ویراستارش نوشته است.

با این حال او آگاه است که «ادبیات خوب می تواند تنها با چیزی که خیلی با ادبیات فاصله دارد» هم خلق بشود. عنوان یکی از مهم ترین کتاب های او «اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری» برگرفته از کارتون اسنوپی است و یادآوری چیزی است که این سگ کارتونی یادآوری می کند: شبی تاریک و مه آلود بود...

این نامه ها که به انتخاب مایکل وود و با ترجمه مارتین مک لولین به انگلیسی ترجمه شده اند، یک سوم از نامه هایی را در بر می گیرند که در سال 2000 در کتاب نامه های کالوینو به انتخاب لوکا بارانلی منتشر شدند. وود در مقدمه جالب خود یادآور می شود که این نامه ها نمی توانند چیزی پنهان یا کالوینوی دیگری را ارایه کنند، بلکه از ورای آن ها ما می توانیم دیدگاه های این نویسنده مطرح را نسبت به نمایشنامه، داستان کوتاه و رمان دریابیم. خلق همین آثار کالوینو را به یکی از برجسته ترین نویسندگان ایتالیایی پس از جنگ جهان دوم در ایتالیا بدل کرد.

او در نامه هایی که با الیسا مورانته رد و بدل کرده آثار چخوف را بررسی کرده و در نامه ای که به پازولینی ویراستارش نوشته، درباره واژه هایی که در کتاب هایش به کار برده و دلیل انتخاب آن ها را نوشته است.

کالوینو در یکی از نامه هایش به تاریخ 1964 می نویسد: « هرگز هیچ نویسنده ای را به اندازه همینگوی دوست نداشته ام.» و در نامه ای به تاریخ 1967 یادآور می شود که همینگوی نقش مهمی برای نویسندگی او داشت.

در یکی دیگر از نامه هایش از بورخس می نویسد و این که احتمالا از نظر صمیمیت ادبی بیش از همه به او باید نزدیک باشد. بورخس هر چند کمتر سیاسی است، اما طنز آثارش برای کالوینو جذابیت داشت. او در این نامه ها درباره توماس مان هم نوشته و از او به عنوان «کسی که خیلی خوب درباره چیزهای زیادی که بسیار دور از درک هستند، می نویسد.» یاد کرده است.

کتاب «ایتالو کالوینو: نامه ها، 1985-1942» به انتخاب مایکل وود و با ترجمه مارتین مک لولین در 632 صفحه به قیمت 23 پوند منتشر شده است.