سعید باباوند به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: من از نوجوانی به آیدین آغداشلو علاقه داشتم و مسایلی در شخصیت ایشان وجود دارد که ضمن جذاب بودن باعث شده که من با ایشان همذات پنداری کنم؛ از جمله توجه ایشان به ادبیات که من هم اساسا پیش از این‌که به عنوان طراح حرفه‌ای مطرح شوم در حوزه شعر و نقد شعر فعالیت داشتم. 

وی افزود: جریان کتاب از قرار مصاحبه من با آیدین آغداشلو برای انتشار در نشریه‌ای آغاز شد. این مصاحبه پنج ساعت طول کشید. و وقتی گفت‌وگو را پیاده کردم حدود 25 هزار کلمه، یعنی در حد یک کتاب کوچک شد و آن نشریه ظرفیت چاپ آن‌را نداشت. در نهایت یک گفت‌وگوی وصف‌الحالی در حد سه هزار کلمه با پسند خود آقای آغداشلو، در آن نشریه منتشر شد و آن مصاحبه طولانی باقی ماند و بهانه‌ای شد تا من از ایشان درخواست کنم که این مصاحبه را با اضافاتی به کتاب تبدیل کنیم. 

باباوند درباره موضوعاتی که در آن مصاحبه مطرح شده بود، گفت: در این مصاحبه بیشتر دغدغه‌های خود من مطرح شد، چرا که پیش‌فرض من برای این مصاحبه آغداشلوی روشنفکر-نقاش بود و نه آغداشلویِ صرفا نقاش. در حقیقت روشنفکری یک جوهر اندیشه‌ای دارد که می‌تواند از هر جایی ظهور کند، در برخی‌ها از نوشته ظهور کرده و در برخی‌ها از فیلم و از آیدین آغداشلو هم از تصویر و نوشتن ظهور کرده است. 

باباوند گفت: آغداشلو یک راوی جریان‌‌های روشنفکری است، چرا که او به عنوان مثال با جلال آل‌احمد و اشخاصی از این دست گفت‌وگو داشته، با آن‌ها کار کرده و درباره‌ آن‌ها مطالبی نوشته است و همچنین آغداشلو در زمره نخستین کسانی است که منتقد این جریان‌ها هم بوده است. به نحوی آغداشلو تاریخ زنده جریان‌های روشنفکری است. 

باباوند در ادامه با اشاره به نظر شخصی آغداشلو درباره این کتاب، گفت: آقای آغداشلو گفت که یک سری داستان‌هایی در زندگی دارد که در هیچ‌جا آن‌ها ‌را مطرح نکرده، اما دوست دارد که حتما بیان شود. در همان مصاحبه طولانی هم خاطراتی از مرحوم «بیوک احمری» بیان کرد که پیشتر در جایی نقل نشده بود. 

وی افزود: همچنین آغداشلو از من خواست تا کتاب‌هایش را مطالعه کنم و من تا حالا بیش از سه هزار صفحه مطلب از آقای آغداشلو خوانده‌ام و بعد طرحی برای کتاب نوشتم. در حقیقت در این کتاب هم زندگینامه آغداشلو به روایت خودش، خواهد آمد و هم نگاه او به فرهنگ و مقوله روشنفکری و نقدهایش به گذشته و تمام آن چیزهایی که مرتبط با ایشان است. 

باباوند درباره ساختار کتاب گفت: کتاب سه بخش دارد، بخش اول تصویری از یک زندگی است. بخش دوم گفتارهای ایشان درباره افراد سه نسل قبل از خود، هم‌روزگار و نسل بعد از خود است. بخش سوم هم تحلیل و نقدها است. در حقیقت می‌شود گفت این سه فصل به ترتیب، تصویر زندگی آیدین آغداشلو، تصویری از متفکران و هنرمندان هم‌عصرش و تحلیل او از این‌ هنرمندان و روشنفکران است. در کل کتاب، به نوعی مانند یک تاریخ شفاهی خواهد شد که امروزه بسیار مرسوم شده است، هرچند من اعتقاد چندانی به تاریخ شفاهی ندارم چون اصطلاح کاملا تعریف شده‌ای در کشور ما نیست. 

باباوند درباره زمان‌بندی نگارش و انتشار این کتاب، گفت: کار در مرحله آغاز است. آن مصاحبه 25 هزار کلمه‌ای، با اضافاتی بخش سوم این کتاب است و ما باید دو بخش دیگر را آماده کنیم با این توجه که تاکید بر عدم دوباره گویی داریم، یعنی چیزهایی که پیشتر مطرح شده، را به اختصار از کنارش بگذریم و صرفا در کتاب اشاره کنیم که اگر مخاطب مایل است تا این ماجرا را به طور کامل بخواند به مثلا کتاب «از خوشی‌ها و حسرت‌ها» مراجعه کند. 

باباوند در انتها درباره ناشر این کتاب گفت: صحبت‌ها و رایزنی‌هایی با چند ناشر شده است، اما ترجیح می‌دهم اکنون در این باره صحبتی نکنم، اما به هر حال آیدین آغداشلو از چهره‌هایی است که عموم ناشران مایل به انتشار کتابش هستند. 

همچنین آیدین آغداشلو درباره انتشار کتاب زندگینامه و خاطراتش با کوشش سعید باباوند، به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: اکنون در حال مشورت و رایزنی با سعید باباوند درباره طرح و ساختار کلی این کتاب هستیم. 

وی افزود: من با خودم تعارف ندارم و هیچوقت سعی نکرده‌ام تصویر خودم را آراسته‌تر نشان دهم و البته کوششی نیز در پوشاندن لحظه‌های سخت زندگی‌ام نکرده‌ام. زندگی من با رنج، پریشانی و البته پیروزی و موفیقت توام و همراه بوده است. 

آغداشلو درباره ضرورت انتشار این کتاب گفت: اگر این کتاب بتواند همه وجوه زندگی من را، از جمله لحظه‌های تلخ فقر، سختی و پریشانی، پوشش دهد، شاید برای هنرمندان جوان دلیلی باشد تا مایوس نشوند و برای رسیدن به قله‌های بالای هنر مبارزه کنند. جوانان و نوآموزان هنر باید بدانند که هنرمندان دیگر به ویژه از نسل‌های قبل با سختی و مشقت به جایگاه امروز خود دست یافته‌اند، بنابراین باید سعی کنند خودشان بوده و چهره بزک کرده‌ای از خود نتراشند.