حجامت
امام (ع) در بخشي از رساله خويش، حالات انسان و قواي جسماني را برحسب دوره‌هاي زماني به چهار بخش تقسيم فرموده: اول دوره كودكي و نوجواني كه 15 سال اول زندگي را شامل مي‌شود؛ آن‌گاه دوره جواني كه تا 35 سالگي مي‌باشد؛ سپس دوره ميانسالي است كه تا 60 سالگي ادامه مي‌يابد، و پس از آن دوره پيري كه ضعف و كهنسالي و خميدگي جسم و انعكاس و واژگوني دوران حيات است.
در اين بخش از رساله، امام فوايد و آثار بيولوژيك حجامت، جدول زماني، شرايط درست و نيز موضع حجامت را از نظر آناتومي شرح داده است. شيوه حجامت در بدن بيانگر عوامل مساعد در كاهش درد و روش‌هاي انجام آن است. در پايان همان بخش، به برخي آسيب‌ها و عوارضي كه هنگام كاربرد بعضي از عوامل زيانمند در خلال حجامت يا فصد رخ مي‌دهد اشاره نموده و كيفيت انجام آن را تبيين و اثرات فيزيولوژيك حجامت را در اعتدال مزاج بيان فرموده است.
امام (ع) در بخش‌هاي پاياني، عدم امكان تركيب برخي مواد شيميايي را كه بدن به آن مبتلا مي‌شود گوشزد فرموده، اشاره مي‌كند كه تجمع اين مواد در دستگاه گوارش، در بعضي اوقات خطرناك و زيانمند است و چه بسا به هلاكت فرد مي‌انجامد.
صفحه 53/ رساله ذهبيه/ ترجمه و تأليف دكتر محمد دريايي/ انتشارات سفير اردهال/ چاپ دوم/ سال 1391/ 186 صفحه/ 5000 تومان
چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما