به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، میرعباسی، مترجم آثار فوئنتس در ایران، وی را از چهره‌های شاخص ادبیات لاتین در دهه 60 در کنار مارکز، یوسا و سایرین دانست و گفت: فوئنتس، نخستین اثر خود را پیش از ۳۰ سالگی نوشت. در آثار او عناصر رئالیسم جادویی در اشکال اسطوره‌ای دیده می‌شوند.

میرعباسی در ادامه گفت: گستره دانش او از ادبیات صرف فراتر می‌رود و حیطه‌های فرهنگی و هنری متعددی را در برمی‌گیرد. این نویسنده به دلیل آن‌که یک دیپلمات بوده است در عرصه سیاست نیز آثار متعددی دارد و حجم آثاری که نوشته به شکل چشمگیری زیاد است.

مترجم آثار فوئنتس در ادامه گفت: آثار این نویسنده مطابق نظر و سلیقه خودش و با معیارهای درونی و ذهنی که داشته به ۱۷ گروه تقسیم شده كه این تقسیم‌بندی به نوعی شاعرانه است؛ مثلا در تقسیم‌بندی «گزند زمان» آثاری چون «آئورا» یا «خویشاوندان دور» را گنجانده است یا «زمان انقلاب» که در آن به آثاری با تحولات انقلاب مکزیک پرداخته است، از دیگر تقسیم‌بندی‌های این نویسنده است.

وی در پاسخ به این سوال که «تأثیر آثار فوئنتس بر روند ادبیات معاصر چگونه بوده است؟» توضیح داد: فوئنتس از نویسندگانی است که شکوفایی آمریکای لاتین را رقم زدند و آثار آنان جنبشی جهانی را در ادبیات جهان شکل داد؛ آنهم دقیقا در زمانی که ادبیات جهان به بن‌بست رسیده بود. چون وی نویسنده‌ای با ابعاد جهانی بود و دقیقا زمانی که ادبیات فرانسه با رمان «زمان ما» ادبیات را به گونه‌ای منکر می‌شد، این جنبش خون تازه‌ای در رگ‌های ادبیات جهان دمید و تأثیرات آن در ادبیات ایران نیز غیرقابل انکار است.

وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر وضعیت انتشار دیگر آثار این نویسنده به زبان فارسی و ترجمه تازه‌ترین آثار او در جهان نیز توضیح داد: بیشترین آثار فوئنتس هنوز به فارسی ترجمه نشده‌اند و دو رمان آخرش که یکی «ولاد» و دیگری «رمان بزرگ آمریکای لاتین» نام دارد هنوز به انگلیسی هم ترجمه نشده است. رمان اخیر در سال ۲۰۱۱منتشر شده و آخرین اثر فوئنتس است.

به گفته میرعباسی همچنین تازه‌ترین اثر ترجمه شده او به زبان انگلیسی رمان «اراده و تقدیر» نام دارد. که در زبان انگلیسی این کتاب «تمنا و تقدیر» ترجمه شده است.

«کارلوس فوئنتس»، نویسنده‌ی مشهور ادبیات آمریکای لاتین دیروز سه‌شنبه ۲۶ اردیبهشت، در سن ۸۳ سالگی درگذشت.

كارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر سال ۱۹۲۸ میلادی در پاناما سیتی زاده شد.او بخش عمده ای از دوران كودكی و نوجوانی خود را خارج از میهن، در شهرهایی چون ریودوژانیرو، واشنگتن، سانتیاگوی شیلی و بوئنوس آیرس گذراند. اولین زبانی كه آموخت انگلیسی بود، اما هرگز به انگلیسی ننوشت.

خودش می گوید: «دیدم زبان انگلیسی آنقدر نویسنده بزرگ و آنقدر آثار شگفت آور دارد كه من هرگز در آن میان به حساب نخواهم آمد». پس او برای نوشتن زبان اسپانیایی (که زبان مادری‌اش بود) را برگزید و بعد‌ها به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان زبان اسپانیایی مطرح شد.

فوئنتس به همراه گارسیا ماركز (نویسنده كلمبیایی)، خولیو كورتاسار (نویسنده آرژانتینی) و ماریو بارگاس یوسا (نویسنده پرویی) بنیانگذار ادبیات جدید امریكای لاتین هستند.

بزرگترین الهام بخش فوئنتس در خلق داستانهایش کشور مكزیک است. این نویسنده آن‌ طور که خود می‌گوید از مکزیک می‌نویسد تا مکزیک را به جهانیان بشناسانم. 

در ایران بیش از ۱۰ کتاب از این نویسنده توسط مترجمانی چون عبدالله کوثری و مهدی سحابی به زبان فارسی ترجمه شده است.

از میان این کتاب‌ها می‌توان به آثاری چون : «آئورا»، «پوست انداختن»،‌ «خودم با دیگران»، «مرگ آرتور کروز» و «گرینگوی پیر» اشاره کرد.