پدیده خشونت، به ویژه در بعد خانوادگی آن، از دید مکتبهای آسمانی مخفی نمانده است.سختدلی، سختگیری بیجا، بدزبانی، سوءظن، کینهتوزی، عصبانیت، آزاررسانی بدنی به افراد و مضامین مشابه، همه در آیهها و روایتهای اسلامی نکوهش شده و بسیاری از آنها جزو گناهان کبیره به شمار میآیند. در مواردی، مراتبی از خشونت مجازات دارند. این مجازاتها در قالب تعزیر، حد، قصاص و دیه در نظام کیفری اسلام بیان شدهاند. اعلام مجازاتهای حاد اخروی برای اینگونه رفتارها نشان ناخشنودی دین از خشونت است.
در مواردی که بنابر آیین فقهی، حاکم اسلامی به اعمال برخی مجازاتها مجاز میشود حدود آن کاملاً معلوم میشود و هیچ فردی نمیتواند بر کمیت یا کیفیت مقداری که یا در شریعت تبیین شده (حدود) یا حاکم تعیین کرده (تعزیرات) بیفزاید.
در دیدگاه اسلامی حب و بغض باید برای خدا باشد و کسی نباید در مواردی که به اعمال خشونت مجاز است ( مثل آنچه که در جنگهای دفاعی یا جهاد ابتدایی رخ میدهد) برای تسلای قلب خود یا به قصد انتقامگیری خشمناک شود و فعالیتی انجام دهد. برای همین پیامبر اکرم (ص) هنگام آغاز نبرد افسران خود را فرا میخواندند و میفرمودند: به نام خدای مهربان و بخشنده به سوی دشمن روید و مبادا به زنان، کودکان و پیرمردان آسیب برسانید یا درختی را بشکنید.
صفحه 166/ زن در اسلام/ تالیف فریبا علاسوند/ انتشار مشترک از دفتر مطالعات و تحقیقات زنان و مرکز نشر هاجر/ سال 1390/ 303 صفحه/ 4800 ریال
پنجشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما