به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، رمان «آقای فو» در سال 1986 میلادی منتشر شد. این رمان، در حال و هوای رمان «رابینسون كروزوئه» و از دیدگاه شخصی به نام سوزان بارتون نوشته شده است؛ شخصی كه مجبور به ترک سرزمین خود شده و در همان جزیره‌ای زندگی می‌كند كه كروزوئه به آن پناه برده بود. این رمان كه در ظاهر به مساله قدرت و زبان می‌پردازد، در آفریقای جنوبی مورد انتقاد زیادی قرار گرفت و بسیاری از منتقدان، آن را اثری سیاسی و غيرواقعی دانستند.

برخی از منتقدان بر این باورند كه بیشتر آثار مكسول كوتزی، به ارتباط بین زبان و قدرت می‌پردازند. به عبارتی وی در صدد است به صورت تلویحی نشان دهد آن‌هایی كه توانایی ابراز وجود ندارند، چه ستم‌هایی را در زندگی متحمل می‌شوند. از همین رو است كه در تفسیر این كتاب، می‌توان تاویل‌هایی سیاسی هم داشت و «آقای فو» را یكی از برترین و موفق‌ترین آثار مكسول كوتزی دانست كه چنين موضوعی را به خوبی نشان می‌دهد. 

در این اثر، سوزان بارتون، در پی یافتن دختر ربوده خویش است. تنها چيزی كه او می‌داند اين است كه دخترش به «جهان نو» برده شده و برای رسیدن به آن‌جا سوار بر قایقی، به سمت شهر لیسبون می‌رود. او بعد از رسیدن به جزيره‌ای، با رابینسن كروزوئه و جمعه، دو شخصیت داستان مطرح دانیل دوفو روبه‌رو می‌شود. رابینسن از زندگی در جزیره بسیار خرسند به نظر می‌آید و این‌گونه است كه داستان، شرایط پیچیده و جدیدی را تجربه می‌كند. 

بعد از بازگشت بارتون به همراه جمعه، به كشور انگلستان، وی تصمیم می‌گیرد داستان زندگی خود را بنویسد و برای این كار از «آقای فو»، همان نویسنده رمان «رابینسن كروزوئه» كمك می‌طلبد.

نویسنده، ماجراهای كتاب را به گونه‌ای پیش می‌برد كه داستانش با حوادث و شخصیت‌های رمان «رابینسن كروزوئه» در هم می‌آمیزد. در زمانی كه «آقای فو» شروع به نوشتن زندگی بارتون می‌كند، گویی صدای او در تاریخ و در نتیجه هویت او، كم‌رنگ و بعد از مدتی، نابود می‌شود. 

به هر حال کوتزی سعی کرده با بهره گرفتن از ادبیات، وحشی‌گری‌های دنیای مدرن و همچنین تفاوت‌های فرهنگی میان کشورها را در دوران استعمارگری غرب نشان دهد و برای اين كار، شخصيت داستانی‌اش را وارد دنيای پيچيده و جذاب رابينسون كروزوئه می‌برد.

این اثر گرچه در ابتدا ساده به نظر می‌رسد، اما با گذشت داستان و ورود شخصیت‌‌های جدید به داستان، مخاطب كم‌كم با روایتی پیچیده و معماگونه روبه‌رو می‌شود. 

كوتزی نویسنده‌ای آرام و گوشه‌گیر است كه به ندرت می‌توان اثری از او در رسانه‌های جمعی یافت. او برای دریافت جوایزش هم در صحنه‌های عمومی حاضر نمی‌شود. دو جایزه ادبی «بوكر» و همچنین جایزه نوبل ادبیات در حالی به او تقدیم شد، كه او از حضور در مراسم خودداری كرد. وی همواره اعلام كرده كه راهی میان سخن گفتن و سكوت وجود دارد و آن نوشتن رمان و روی آوردن به ادبیات است؛ عنصری كه او به بهترین شكل از آن، برای بيان عقايد خود، از آن بهره می‌گیرد. 

رمان «آقای فو»، در مقایسه با سایر آثار داستانی كوتزی، لحن متفاوتی دارد. او در این اثر، داستانی قدیمی را، بعد از 250 سال، به گونه‌ای جدید و از زاویه‌ای متفاوت به تصویر می‌كشد؛ رمانی كه بسیاری از علاقمندان به ادبیات، آن را خوانده‌اند یا حداقل داستانش را شنیده‌اند. همین امر كار كوتزی را برای نوشتن این اثر، بسیار سخت كرد. سبك نگارشی دوفو در رمان «آقای فو»، به هیچ وجه تكرار نمی‌شود و داستان زندگی سوزان، فاقد تصویرپردازی‌های دراماتیك قوی، مانند رمان «رابينسون كروزوئه» است.

جان مکسول کوتزی در فوریه سال 1940 میلادی در جنوب آفریقا به دنیا آمد. وی كه هم اكنون در استرالیا زندگی می‌كند، در سال 2003 میلادی توانست جایزه ادبی نوبل را از آنِ خود كند. 
 
از كوتزي پيش از اين آثاري چون «زندگي و زمانه مايكل ك»، «سرزمين بربرها»، «عصر آهن» و «رسوايي» منتشر شده است.

رمان «آقای فو»، نوشته جان مکسول کوتزی، با ترجمه الناز ایمانی، با شمارگان هزار نسخه، در 151 صفحه و به بهای دو هزار و 300 تومان، از سوی موسسه انتشارات «امیر كبیر» روانه بازار كتاب ایران شده است.