به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، امروز یک‌هزار و 379 سال از نخستین اربعین شهادت سیدالشهداء (ع)، فرزندان و یاران باوفایش در سال 61 هجری می‌گذرد، ولی با گذشت حدود 14 قرن، هنوز داغ آن بر دلِ‌ انسانیت باقی است.
 
همزمان با فرارسیدن اربعین 1440 هجری قمری، بخش‌هایی از کتاب «توشه اربعین» اثر سید مجتبی حسینی، به علاقه‌مندان پیشکش می‌شود.
 
مفهوم اربعین

«زیارت اربعین در روز اربعین، تجدید بیعت و تجدید میثاق با سیدالشهداء (ع) است و شیعیان که سی‌ونه روز زیارت عاشورا را خوانده‌اند یا به طرق دیگر به یاد مصائب حضرت حسین (ع) هستند در روز اربعین به نوعی مجموعه بارهای عاطفی و احساسی را با یک بار معرفتی قلبی تثبیت می‌کنند، چنانچه وقتی می‌خوانند: «و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیرة الضلاله»، هدف عاشورا و امام حسین (ع) روشن می‌شود که نجات مردم از جهالت و گمراهی بوده است و شیعیان نیز باید همین هدف را در زندگی‌شان دنبال کنند و اینجا همان تجدید میثاق و تجدید حسی است که قرار است در روز عاشورا به ما منتقل شود و در روز اربعین تثبیت گردد.
اربعین، منحصر به امام حسین (ع) و واقعه عاشوراست و زیارت اربعین در این روز توصیه شده است و نه فقط این سال‌ها که قرن‌هاست پرازدحام‌ترین زمان در کربلا روز اربعین است و مردم از اقصی نقاط عالم می‌آیند و چه بزرگانی از حوزه نجف با پای پیاده به کربلا می‌آمدند و حساسیتی برای زیارت اربعین داشته‌اند و بر خود فرض می دیدند که حتما به زیارت بروند. پس قرار است در این زیارت چیزی اتفاق بیفتد و ما حسینی شویم. بنابراین لازم است نسبت به همه زیارت و خصوصا زیارت اربعین توجه داشته باشیم.
ایام اربعین که می‌رسد حال و هوای دوستداران امام حسین (ع) عوض می‌شود. پس از چهل روز عزاداری و انس با عاشورا و امام حسین (ع)، قرار است در روز اربعین تجدید بیعت و میثاقی با اباعبدالله داشته باشند و همه این برنامه برای این است که معرفت ما نسبت به امام حسین (ع) بیشتر شود و حضرت در دو دنیا دست ما را بگیرند... لذا زیارت اربعین توصیه شده است؛ چراکه زیارت اباعبدالله علاوه بر تثبیت و تقویت دین و مذهب، آثار عظیمی دارد که مهم‌ترینش پاک کردن دل‌های ما از گناهان است... یکی دیگر از آثار زیارت اباعبدالله این است که سرورآور و نشاط ‌انگیز است و این نشاطی است که ما را از گناه باز می‌دارد.»
 
اهمیت زیارت اربعین
 
«در زیارات سیدالشهداء (ع) توصیه خاص به زیارت اربعین شده است و آن‌را از صفات شیعه گفته‌اند. یعنی ای همه شیعیان جا مانده از سفر! ای همه آن‌هایی که تعلل کردید تا تصمیم بگیرید که بروید یا نروید، ای همه آن‌هایی که راه افتادید ولی به هر دلیلی در روز عاشورا به کربلا نرسیدید و کاروان حرکت کرد، بدانید یک ایستگاه میان‌بُری هست به نام اربعین که می‌توانید در این ایستگاه دوباره به روز عاشورا برسید. اربعین روز ملحق کردن ما به عاشوراست، اربعین عصاره عاشوراست. اما روز عاشورا روز تحلیل مسائل نیست نه این‌که تحلیل، گناه داشته باشد بلکه از کم‌ذوقی است. در عاشورا باید دلت را آزاد بگذاری تا وسط معرکه بیاید و با شهدای کربلا همراه شود؛ آن‌گاه روز اربعین که فرا رسید به حرکت کاروانی که چهل روز پیش از اینجا رفتند و به خدا رسیدند تأمل و تعمق کند؛ تا این دل هم برسد.
مخاطب ما در روز اربعین خود خداست. با امام حسین (ع) از راه دور صحبت می‌کنیم و می‌گوییم «السلام علی ولی‌الله و حبیبه» گرچه غایب سلام می دهیم، اما این اتصال به‌گونه‌ای برقرار می‌شود که در ادامه همین زیارت به حاضر می‌رسیم. «السلام علیک یا اباعبدالله»؛ یعنی دیگر رسیدیم و بعد ادامه می‌دهیم «فمعکم معکم لا مع عدوکم» و اینجاست که می‌توان گفت اصحاب سیدالشهداء (ع) فقط هفتاد و دو نفر نیستند، بلکه همه کسانی که اربعینی با سیدالشهداء (ع) آمدند و وصل شدند، جزو اصحاب سیدالشهداء (ع) می شوند و ان‌شاءالله همه در روز قیامت به‌عنوان حزب الحسین و زیر پرچم امام حسین (ع) محشور می‌شوند... اربعین یعنی امام حسین (ع) هنوز با ماست و به ما می‌گوید «هل من ناصر ینصرنی!» اربعین یعنی تشخیص این‌که قلب ما هنوز با امام حسین (ع) است و امام حسین (ع) با ما ارتباط برقرار کند.»
 
بازگشت کاروان حسینی به کربلا
 
«کاروان دوباره به کربلا برمی‌گردد. کاروان به دوراهی که رسید، شتربان به امام سجاد (ع) عرض کرد از کدام طرف برویم؟ حضرت فرمود: هرچه خانم زینب (ع) می‌گوید. شتربان خدمت حضرت زینب (ع) آمد و گفت: راهی به کربلا می‌رود و راهی به مدینه، به کدام طرف برویم؟ حضرت فرمود: برگرد به سمت کربلا، ما به این سادگی نمی‌توانیم از کربلا بگذریم. همه این خانواده عزیز یا عزیزانی را از دست داده بودند، ولی همه قبر اباعبدالله را جست‌وجو می کردند. این است معرفت اهل‌بیت (ع) که گرچه هریک فرزند، برادر، شوهر یا هر عزیزش شهید شده، ولی سراغ هیچ‌کدام را نمی‌گیرند و همه در پی امام سجاد (ع) و حضرت زینب (ع) روانه می‌شوند تا ببینند کجا می‌روند؟ می‌رسند بالای قبر ابی‌عبدالله. بالاخره دیدند امام سجاد (ع) جایی نشستند و با خط مبارک‌شان روی خاک نوشتند: هذا قبرالحسین بن علی بن ابی‌طالب الذی قتلوه عطشانا غریبا.»
 
کتاب «توشه اربعین» نخستین‌بار در سال 1395 از سوی دفتر نشر فرهنگ اسلامی راهی بازار نشر شده است.