جلوداریان در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره این مجموعه شعر توضیح داد: پیش‌تر در سال 1385 نخستین مجموعه شعرم را با عنوان «خاطرات مشترک» توسط نشر قو منتشر کردم. این مجموعه در سال 1386 رتبه نخست جشنواره خوارزمی را از آن خود کرد. امسال تصمیم گرفتم با اضافه کردن تعدادی غزل به این مجموعه و ویرایش کارهای پیشین آن‌را تجدید چاپ کنم اما به دلیل برگزیده شدنش در جشنواره خوارزمی امکان تغییر نام آن وجود نداشت.

وی افزود: شاید بهتر بود این مجموعه عنوان «خاطرات مشترک 2» را داشت. حدود 30 غزل به سروده‌های قبلی مجموعه اضافه شد و به طور کلی این کتاب شامل 75 قطعه غزل می‌شود. سروده‌های پیشین مجموعه نیز ویرایش شدند. این مجموعه توسط نشر شانی منتشر و در بازار نشر توزیع شده است.

جلوداریان زبان غزل‌هایش را زبانی امروزی خواند و اظهار داشت: این مجموعه آلبومی رنگارنگ از تمام دغدغه‌های انسان در اجتماع است. در این مجموعه سراغ موضوع‌هایی چون عشق به میهن، نوع دوستی، روابط انسان‌ها و دیگر موضوعات اجتماعی‌ رفته‌ام.

وی درباره ارزیابی‌اش از غزل امروز توضیح داد: در حال حاضر به ویژه در دهه اخیر در زمینه غزل پیشرفت‌های چشمگیری داشته‌ایم. اما نباید گذشته را فراموش کرد و همواره باید آثار کهن و کلاسیک ما مدنظر شاعران جوان باشند. غزل امروز پلی میان آینده و گذشته ایجاد کرده است.

این شاعر با تاکید بر نیاز غزل امروز به مضمون‌آفرینی یادآور شد: اگر غزل امروز تنها متکی بر خواسته‌های امروزی باشد به طور حتم پل ارتباطی آن با گذشته خواهد شکست. پس شرط ماندگاری غزل امروز حفظ ارتباط و پیوند با آثار گذشته است.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که آیا مخاطب امروز نیز توانسته هم‌پای شعر پیش بیاید، گفت: در دهه اخیر به طور جدی با بحران مخاطب مواجه هستیم. شاید اكنون تنها مخاطبان شعر ما اهالی ویژه‌ ادبیات باشند.

جلوداریان در توضیح علت این امر اظهار داشت: اطلاع‌رسانی در ادبیات کشور ما بسیار ضعیف است. از سوی دیگر پخش کتاب نیز وضعیت نابه‌سامانی دارد. شاعران و مولفان جوان با این مشکل بیشتر درگیر هستند و زمانی‌که کتابی را منتشر می‌کنند از نحوه پخش و توزیع کتاب بی‌اطلاع‌ هستند.

وی با تاکید بر این که بخش عظیمی از جمعیت کشور ایران مردمی ادب دوست هستند، افزود: نباید مسولان و متولیان امر تنها در فکر برگزاری جشنواره و جایزه‌های گوناگون باشند. هرساله شاهد برگزاری تعداد زیادی از این جشنواره‌ها و با هزینه‌هایی هنگفت هستیم. بی آن‌که نتیجه اختصاص چنین بودجه‌هایی به برپایی جشنواره مشخص شود.

این شاعر ادامه داد: اگر شاعری به عنوان برگزیده کتاب سال یا هر عنوان دیگری انتخاب می‌شود، عوامل اجرایی این جشنواره‌ها باید همت خود را در شناساندن آن شاعر یا مولف در میان مردم به کار گیرند.

وی به نقش رادیو و تلوزیون در معرفی شاعران و مولفان جوان اشاره و تصریح کرد: در رادیو برنامه‌هایی برای معرفی و شعرخوانی شاعران جوان تهیه می‌شود و تا حدودی این برنامه‌ها به معرفی شاعران می‌پردازند اما روزنامه‌ها و برنامه‌های تلوزیونی که مخاطب گسترده‌تری دارند بی‌توجه از کنار این مسئله عبور می‌کنند و هیچ اقدامی برای معرفی شاعران جوان انجام نمی‌دهند.

جلوداریان در پاسخ به پرسش دیگری به تشریح مشکلات شعر امروز پرداخت و گفت: واقعیت این است که جامعه ادبی ما به این تعداد زیاد شاعر نیازی ندارد. باید موازی‌کاری‌ها و رونویسی‌ها را کاهش داد تا شاعران واقعی بتوانند به شعر و جریان شعری امروز بپردازند.

وی افزود: یکی از مشکلات اساسی شعر امروز، الگوبرداری از شعر دیگران است. هر روز شاهد کاهش خلاقیت و افزایش کپی‌برداری در شعر هستیم.

این شاعر در پایان با تاکید بر این‌که گذر تاریخ شاعران واقعی را ماندگار و شاعران مقلد را از صفحه شعر تاریخ حذف می‌کند، اظهار داشت: بهتر است پیش از آن‌که منتظر باشیم تاریخ شاعران واقعی را نمایان کند، خود با ایجاد سیاست‌هایی به انجام این کار بپردازیم و رسالت هنری خود را با آفرینش هنری و رسیدن به استقلال زبانی در شعر انجام دهیم.

سارا جلوداريان متولد سال 1358 است. «خاطرات مشترك» عنوان نخستين مجموعه شعر منتشر شده اوست كه در جشنواره خوارزمي سال 1386 برگزيده شده و همچنين نامزد دريافت جايزه از جشنواره شعر فجر بوده است.

وی دومین مجموعه شعر خود را شامل سروده‌های آیینی و مذهبی در مجموعه‌ای با عنوان «هر جاده‌ای به منزل مجنون نمی‌رسد» با مقدمه مشفق کاشانی و توسط نشر هزاره ققنوس در سال 1386 منتشر کرده است.

سومین مجموعه شعر او نیز با عنوان «نی‌زار گواه است» شامل سروده‌های مذهبی و آیینی در سال 1387 توسط نشر آرام دل منتشر شده است.