به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در همدان، گودرز شکری ۱۹ شهریور ۱۳۱۵ در محله کوله‌وند همدان (خیابان جلالی فعلی) متولد شد.

نقطه آغاز داستان‌نویسی او نوشتن انشایی با موضوع بهار بود که با تشویق معلم همراه شد و پس از آن به‌واسطه کار در قسمت حروفچینی چاپخانه با آثار بزرگان ادبیات آشنا شد.

اولین داستان کوتاه او در روزنامه «ندای میهن همدان» به چاپ رسید. مجله «فردوسی» و «تماشا» از جمله نشریاتی بودند که داستان‌هایی به قلم شکری را چاپ کردند.

او پس از استخدام در هلال احمر به شهر آمل نقل مکان کرد و بعد از بازنشستگی نیز همچنان مقیم آن شهر شد، اما شخصیت‌هایی که او در داستان‌هایش خلق کرده همدانی‌اند و روزگاری در این شهر زیسته‌اند، نوشته‌های او در قالب داستان کوتاه و رمان منتشر شده است.

کتاب‌های «خزان در خزان»، «هم‌بخت»، «صد نفر ناشتا»، «باغی در برهوت خیال» و «صفورا» از جمله آثار منتشر شده شکری است و داستان‌ها و رمان‌هایی شکری ریشه در اتفاقات ریز و درشت زندگی‌اش دارند.

رمان «نان بیگانگان» هفتمین اثر «گودرز شکری» است که فروردین ماه ۱۴٠۳ روانه بازار شد. این رمان مانند آثار قبلی وی در قالب ادبیات داستانی و به صورت یک رمان بلند نگارش شده است.

رمان «نان بیگانگان» نیز روایتگر وقایع زندگی این نویسنده در دوران نوجوانی و مهاجرتش به پایتخت است، جالب است که تمام شخصیت‌ها و وقایع رمان همگی برگرفته از واقعیت هستند.

گودرز شکری سال‌ها در زمینه نقاشی نیز فعالیت کرد و ده‌ها تابلو رنگ و روغن از او به یادگار مانده است، او در مازندران و شهر آمل به آموزش هنرجویان نقاشی می‌پرداخت و بسیاری از نقاشان این استان از شاگردان او به شمار می‌روند.

شکری پس از سپری کردن یک دوره بیماری، سوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ از دنیا رفت.