مرضیه نفری، نویسنده و فعال ادبی در حاشیه محفل ادبی «روایت مادرانگی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، گفت: ما قالب شعر را از قبل داشته‌ایم و جلسات و محافل شعرخوانی در مناسبتی تقویمی برگزار کرده‌ایم اما در شعر به‌خاطر محدودیت‌هایی که در وزن و قافیه دارد شعر ممکن است برای عامه مردم قابل درک نباشد، قالب داستان کوتاه شاید بشود در جلسه خواند ولی داستان کوتاه هم محدودیت‌هایی خود را دارد و برای قشر فرهیخته است. قالب روایت اما قالب جدیدی است که مردم ارتباط خوبی با آن برقرار می‌کنند.
وی اضافه کرد: روایت یک پایش در واقعیت است و مبتنی بر تجربه شخصی است، به خاطر همین خواننده با آن همذات‌پنداری می‌کند. من فکر می‌کنم استفاده از قابل روایت می‌تواند بسیار موفق باشد.
نفری افزود: گاهی ما فکر می‌کنیم مسائل و مفاهیم دینی دچار کلیشه شده است و شاید نسل امروز با آن ارتباط برقرار نکند ولی وقتی من از تجربه شخصی خودم با امام حسین (ع) یا حضرت زهرا (س) می‌گویم تجربه‌ای است که از کلیشه فاصله گرفته است، چرا که منحصر به منِ نویسنده است و از تجربه من با شکلی متفاوت از دیگران روایت شده است، این باعث می‌شود اگر دیگران با شنیدن این روایتِ من و نوع نگاه من -که در روایت نوع نگاه نویسنده مهم است- احساس نزدیکی کند او هم به این فکر می‌کند که من چه نگاه و دیدگاهی به مسئله دارم.
این داستان‌نویس تصریح کرد: تفکر کردن به این مسئله خواننده یا شنونده را به موضوع نزدیک می‌کند و شاید او را ترغیب کند آن را بنویسد.
وی تاکید کرد: معتقدم مسائل دینی و مذهبی اگر درست روایت شود به شدت باعث ترویج آن خواهد شد. اگر بحث فاطمیه را در روایت بیاوریم کسی که مجرد است یک روایت دارد. مادر و خواهر هر کدام یک روایت دارند، کسی که فرزند سقط کرده، کسی که فرزند از دست داده، کسی که فرزندانش بزرگ است، مادر بیمار و همسر زخمی هر کدام یک روایت دارند و این وجوه مختلفی که دارد برای ترویج مسئله و پررنگ شدن آن کمک می‌کند.
نفری یادآور شد: علاوه بر پررنگی، چون خواننده و شنونده با آن همذات‌پنداری می‌کنند، موضوع برایشان درونی می‌شود و در خاطرش می‌ماند. هر چیزی که تکرار شود تبدیل به باور و اعتقاد می‌شود و تکرار این روایت‌ها و شنیدن مکرر آنها باعث تقویت موضوع می‌شود.
نظر شما