به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس، مراسم تشییع پیکر منصور اوجی، شاعر مطرح کشور ساعت 10 صبح امروز دوشنبه 20 اردیبهشت 1400 به دلیل شرایط کرونایی با رعایت پروتکل‌ها و حضور تعداد معدودی از افراد خانواده، دوستان و مدیران برگزار شد.
در این مراسم کوروش کمالی سروستانی، ضمن سپاسگزاری از شهرداری شیراز، معاون اجرایی شهردار و شورای اسلامی شهر شیراز که «با خاکسپاری منصور اوجی طرح باغ مزار مشاهیر، را از جایگاه طرح به کسوت عمل پیوند زدند»، گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی منصور اوجی سامان‌دهی محلی برای خاکسپاری شاعران، نویسندگان و هنرمندان شیراز و فارس بود که دست تقدیر او را آغازگر این جایگاه ارزشمند کرد.
وی افزود: منصور اوجی گویی در تکثر شعرهایش، قصه‌ها و دغدغه‌های خود را می‌نوشت. شاعری مهم، خوش‌منش و آگاه بود. در تار و پود شعر که می‌پیچید، ناممکن را در کلام، امکان می‌بخشید. او شاعر طبیعت بود و در میان گل‌ها و زیر سایه درختان آرام گرفت.
مدیر دانشنامه فارس افزود: شعرهای اوجی لبریز از کشف جهان‌بینی‌های خاص او بود. راوی احساس‌هایی بود که در جریان سیال ذهنش هماره و هرروزه شکل می‌گرفت و سیلان می‌کرد. یک عمر شاعری کرد. کوتاه‌گویی، رسایی و شیوایی، تکرار بن‌مایه‌های مرگ و تکثر بن‌مایه‌های زندگی و شور و حیات، از ویژگی‌های شعر او بود.
به گفته کمالی‌سروستانی، او تار و پود شعر را می‌شناخت و در شاعرانگی‌هایش آن را تجلی می‌بخشید. شیراز برای او شعر بود و شهر بود. شعرش با شیراز انسی ماندگار یافته بود و صلح و دوستی را در این شهر می‌جست؛ به‌گونه‌ای که شیراز، شعر، عشق، حیرت، بهار نارنج، لاله عباسی و گنجشک‌ها و کلاغ‌ها، بن‌مایه‌های مکرر شعرش بودند.
در این مراسم کوروش کمالی سروستانی، ضمن سپاسگزاری از شهرداری شیراز، معاون اجرایی شهردار و شورای اسلامی شهر شیراز که «با خاکسپاری منصور اوجی طرح باغ مزار مشاهیر، را از جایگاه طرح به کسوت عمل پیوند زدند»، گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی منصور اوجی سامان‌دهی محلی برای خاکسپاری شاعران، نویسندگان و هنرمندان شیراز و فارس بود که دست تقدیر او را آغازگر این جایگاه ارزشمند کرد.
وی افزود: منصور اوجی گویی در تکثر شعرهایش، قصه‌ها و دغدغه‌های خود را می‌نوشت. شاعری مهم، خوش‌منش و آگاه بود. در تار و پود شعر که می‌پیچید، ناممکن را در کلام، امکان می‌بخشید. او شاعر طبیعت بود و در میان گل‌ها و زیر سایه درختان آرام گرفت.
مدیر دانشنامه فارس افزود: شعرهای اوجی لبریز از کشف جهان‌بینی‌های خاص او بود. راوی احساس‌هایی بود که در جریان سیال ذهنش هماره و هرروزه شکل می‌گرفت و سیلان می‌کرد. یک عمر شاعری کرد. کوتاه‌گویی، رسایی و شیوایی، تکرار بن‌مایه‌های مرگ و تکثر بن‌مایه‌های زندگی و شور و حیات، از ویژگی‌های شعر او بود.
به گفته کمالی‌سروستانی، او تار و پود شعر را می‌شناخت و در شاعرانگی‌هایش آن را تجلی می‌بخشید. شیراز برای او شعر بود و شهر بود. شعرش با شیراز انسی ماندگار یافته بود و صلح و دوستی را در این شهر می‌جست؛ به‌گونه‌ای که شیراز، شعر، عشق، حیرت، بهار نارنج، لاله عباسی و گنجشک‌ها و کلاغ‌ها، بن‌مایه‌های مکرر شعرش بودند.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس هم‌چنین گفت: با مروری بر کارنامه رباعی‌سرایی در دوران معاصر، می‌توان منصور اوجی را پیشگام رباعی‌سرایی معاصر دانست که خود به نوعی منجر به جریان‌سازی رباعی‌سرایی در شیراز شد. این روند با انتشار کتاب «مرغ سحر» دربرگیرنده 40 رباعی اجتماعی و انقلابی در سال 1356 آغاز شد و در شصت‌سال شاعری او را رها نکرد. اوجی شاعر زندگی بود. شصت‌سال شاعری کرد و کارنامه‌ای پربار از خود به یادگار گذاشت.
یادآور می‌شود: منصور اوجی در سن 84 سالگی شامگاه شنبه 18 اردیبهشت 1400 چشم از جهان فروبست.
نظر شما