به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آنها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌ای به نام«هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفهای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم «محسن شاه‌رضایی» نوشته شده و تقدیم به خوانندگان فرهنگمدار خبرگزاری کتاب ایران می‌شود.
متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:
«شعر و شاعری را از کودکی دوست داشت، ولی دلش بیشتر به نقاشی بود و مجسمه‌سازی. مدتی را هم به دانشگاه رفت و به تحصیل هنر پرداخت تا آن روز و آن دیدار. خیلی جوان بود. داوطلبانه برای انجام کاری موقت به پرورشگاهی رفته بود. آنجا کودکانی را دید که از آغوش مادر محروم بودند. چهره غمناک آن کودکان دل‌آزارده‌اش کرد. آنها کسی را نداشتند تا برایشان قصه بگوید و شادشان کند. همان‌جا بود که بزرگ‌ترین تصمیم زندگی‌اش را گرفت؛ تصمیمی که تا زنده بود از انجام آن تعدّی نکرد. او با خود عهد بست که برایشان شعر بگوید و لبخند را بر لبانشان بنشاند.
این‌گونه بود که پروین دولت‌آبادی شاعری بزرگ شد برای کودکان سرزمینش.»
لینک مرتبط:
https://takrim.bmn.ir/fa/1644
دوشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۹ - ۱۱:۰۲
شعر و شاعری را از کودکی دوست داشت، ولی دلش بیشتر به نقاشی و مجسمه‌سازی بود.
نظر شما