علی‌پور به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: کتاب فصل از جوایز ارزنده‌ای است که تاکنون کسب کرده‌ام. این دومین بار است که این جایزه را دریافت می‌کنم و در دوره‌ای از آن نیز به عنوان داور مرحله نهایی فعالیت کرده‌ام، اما به دلیل این که در دوره‌های بعدی در این جایزه، کتاب داشتم، داوری آن را نپذیرفتم. 

مترجم کتاب «دردسرساز» افزود: نکته‌ای که در مورد جایزه نباید فراموش کنیم این است که کتاب‌هایی که برگزیده می‌شوند به ویژه آثار ترجمه، باید با دقت بیشتری بررسی شوند. اگر ما کتابی را به صرف این که در خارج از کشور برنده جایزه‌ای شده و یا به دلیل آن‌که داستان خوبی دارد، به عنوان کتاب برگزیده معرفی کنیم، کار درستی انجام نداده‌ایم و با این‌ حرکت فرهنگ سهل‌‌انگاری را رواج داده‌ایم. باید این دسته کتاب‌ها به لحاظ محتوا، کیفیت ترجمه و سایر ملاک‌های دیگر بررسی شوند.

وی درباره کتاب «جایی که کوه بوسه می‌زند بر ماه» نیز گفت: از نکات مورد توجه در این کتاب، کوتاه بودن فصول آن است. این کتاب ۵۰ فصل دارد که به خودی خود مخاطب را به خواندن تشویق می‌کند و وقتی بچه‌ها شروع به خواندن فصول اول آن کردند با توجه به کشش داستانی آن دیگر نمی‌توانند کتاب را کنار بگذارند. این کتاب می‌تواند مخاطب بزرگسال و نوجوان را درگیر خود کند. این کتاب به مخاطبان نشان می‌دهد که داشته‌های ما که می‌توانند باعث پرواز ما شوند، گاهی اوقات می‌توانند وبال باشند و اجازه پیشرفت را از ما بگیرند.

علی‌پور در پاسخ به این سوال که «از دیدگاه شما این جایزه چه نقشی در معرفی شایسته‌تر ادبیات کودک و نوجوان می‌تواند داشته باشد؟» گفت: یکی از مهم‌ترین تاثیرات این جوایز انگیزه‌دهی به نویسندگان و مترجمان است. این جوایز نویسندگان و مترجمان را به تولید آثار با کیفیت تشویق می‌کنند، اما به کارکرد اصلی آن‌ها کمتر توجه می‌شود. این جوایز باید آشکار شوند و اطلاع‌رسانی درباه آن‌ها بهتر صورت گیرد. 

این نویسنده اضافه کرد: هدف اصلی تمامی جوایز ادبی،‌ معرفی آثار با کیفیت به مخاطبان است. باید درباره کتاب‌ها بیشتر صحبت شود تا مخاطبان آگاه شوند و این کتاب‌ها را بخوانند. در این صورت است که می‌توان گفت این جوایز موثر بوده‌اند. 

وی افزود: گاهی اوقات کتاب‌های برگزیده می‌توانند زندگی انسانی را تغییر دهند. حداقل فایده کتاب این است که به بچه‌ها اجازه ابراز وجود  می‌دهد. کتاب موهبتی است که نباید به راحتی از آن گذشت. یک فیلم بارها از شبکه‌ها تلویزیونی پخش می‌شود و مسایل ورزشی که در بسیاری از موارد هیچ نکته‌ای به مخاطب اضافه نمی‌کنند، بارها نشان داده می‌شوند، اما توجه به مقوله کتاب به ویژه کتاب کودک و نوجوان مغفول می‌ماند.  در این زمینه باید نهادهای مسوول بیشتر فعالیت کنند.

«جایی که کوه بوسه می‌زند برماه» امسال(1391) از سوی نشر افق راهی کتابفروشی‌ها شده است.
 
قهرمان این داستان دختری به نام «مین‌لی» است. مین ‌لی، دختر بچه‌‌ای است که در روستایی زندگی می‌کند و کوه «بی ثمر» و «رود سبز» این روستا را احاطه کرده‌اند. این دختر به همراه پدر و مادرش زندگی فقیرانه‌ای دارند. مادر مین‌لی هر شب از اقبال سیاه خود شکوه می‌کند و ناله سر می‌‌دهد و پدر او نیز شب‌ها برای او قصه می‌گوید. مادر مین‌‌لی به پدر او می‌گوید، چرا ذهن دخترک را با داستان‌‌هایی باور نکردنی پر می‌‌‌کنی. این داستان‌ها هیچ چیزی ندارند و نمی‌توانند چیزی را تغییر دهند. می‌‌لی در فکر این است که چگونه سرنوشت خانواده‌ خود را عوض کند. او به این می‌اندیشد که چگونه کوه بی‌ثمر می‌تواند سبز شود و در نهایت دغدغه‌های مین‌لی برای نجات مردم محور اصلی این کتاب است. 

علی‌پور متولد ۱۳۲۵ تنکابن،‌ نویسنده و مترجم آثار کودک و نوجوان است. وی کارشناس ارشد رشته روانشناسی است.

کتاب «چه جوری می‌شود بال شکسته‌ای را درمان کرد» با ترجمه او به عنوان کتاب برتر کودک و نوجوان معرفی شده است.

آثار علی‌پور تاکنون در جشنواره‌های متعددی برگزیده شده‌اند.

از وی تاکنون بیش از ۹۰ اثر در حوزه تالیف و ترجمه به چاپ رسیده است.

«ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر»، «تابستان قوها» و «کاریکاتوریست» برخی از آثار این مترجم و نویسنده هستند.