به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، دكتر کزازی، در آستانه‌ برگزاری هشتمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران گفت: این افسانه‌های مردمی که بر زبان افسانه‌گویان روان شده، روزگاری به نگارش در آمده و یکی از گرانمایه‌ترین گنجینه‌های ادب و فرهنگ ایران را پدید آورده است. همچنین بسیاری از این افسانه‌ها همچنان گفتاری مانده‌اند که گنجینه‌ای از فرهنگ گفتاری مردم ما هستند. هنرمند پویانما هم می‌تواند از آن گنجینه‌ نخستین که در دسترس اوست در پویانمایی بهره بگیرد و هم از این گنجینه‌ دوم.
 
این پژوهشگر درباره منابع قابل استفاده در این زمینه افزود: خوشبختانه چندی است که افرادی که به این گنجینه پرداخته‌اند و کوشیده‌اند که افسانه‌های گفتاری و مردمی را گرد بیاورند، سامان بدهند و به چاپ برسانند. من تنها به یک نمونه بسنده می‌کنم و آن هم افسانه‌هایی است که صبحی مهتدی، سالیان پیش در رادیو می‌گفته و بعد هم آن‌ها را در کتابی چند جلدی به چاپ رسانیده است. 

کزازی تاکید کرد: این افسانه‌ها از دیدگاه‌های گوناگون بسیار ارزشمندند. گذشته از پیکره دلنشین و شورانگیز داستانی، نکته‌های نغز و ناب بسیاری را از دید آموزشی، پرورشی، جامعه‌شناختی و روانشناختی در خود نهفته دارند. 

این پژوهشگر از این‌که پویانمایی آن‌چنان که شایسته فرهنگ و ادب و هنر ایرانی است به کار گرفته نشده، اظهار تاسف کرد و آن را یکی از دریغ‌های بزرگ فرهنگی و هنری خویش برشمرد. 

وی در توضیح این مطلب گفت: یکی از نیرومند‌ترین ابزارها در شناسانیدن پیشینیه و فرهنگ و تاریخ ایران، پویانمایی است به ویژه برای کودکان و نوجوانان. اگر این هنر به شیوه‌ای درست و روشی دلپذیر به کار گرفته بشود، نوجوان و جوان ایرانی و به همان سان نونهال و کودک این سرزمین، از نخستین سالیان زندگی با فرهنگ ایرانی و پیشینه نیاکان به ژرفی آشنا خواهند شد و به آسانی، سر به فرهنگ‌های دیگر نخواهند سپرد.

این پژوهش‌گر شاهنامه درباره استفاده انیمیشن بر اساس داستان‌های شاهنامه گفت: اگر داستان‌های شاهنامه را بدان سان که این نامه نامدار را می‌سزد، با پویانمایی به نمایش درآوریم، به همان اندازه والا، شگفت‌آور و درخشان خواهد بود که شاهنامه هست، اما من چندین بار گفتم که پرداختن به شاهنامه در هنرهای نمایشی بازی با آتش است. اگر نمایش یا فیلمی بلند که بر پایه داستانی از شاهنامه ساخته می‌شود، با شکوه و شگرفی این شاهکار، همساز و هم تراز و هماهنگ نباشد، بهتر آن است که از بیخ و بن ساخته نشود.