فرهت در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: معتقدم در میان آثار شاعران معاصر همیشه چند قطعه شعر شاهکار وجود دارد که بر جان و دل شنونده و خواننده آن شعرها رخنه می‌کند و حتی سبب می‌شود آهنگ‌سازان نیز از این آثار استقبال کنند و برای این شعرها یا ترانه‌ها آهنگ بسازند.

وی در ادامه توضیح داد: در میان آثار شاعری همچون فریدون مشیری این قطعه شعر «کوچه» بود که با استقبال از سوی هنرمندان و هنردوستان روبرو شد و توسط خوانندگان مختلف اجرا شد. موفقیت این شعر در رو آوردن آهنگسازان به دیگر آثار مشیری بی‌تاثیر نبود و سبب شد بسیاری از ترانه‌ها و شعرهای او اجرا شوند.

این آهنگساز به شاعران کلاسیک اشاره و تصریح کرد: اقبال به شاعران کلاسیک و اجرای شعرهای آن‌ها با شاعران معاصر متفاوت است. شاعرانی همچون حافظ، مولانا، سعدی، فردوسی، نظامی و خیام جایگاه متفاوتی دارند.

وی افزود: به عبارت دیگر عمده آثار آن‌ها این قابلیت را دارند که آهنگسازی و توسط خوانندگان اجرا شوند.

فرهت در پاسخ به این پرسش که یک آهنگساز طبق چه روند و ویژگی‌هایی قطعه شعری را برای ساختن موسیقی انتخاب می‌کند اظهار داشت: آهنگسازان یا برای آثاری که به آن‌ها سفارش داده می‌شود موسیقی می‌سازند و یا باتوجه به احساس خود و تاثیری که یک قطعه شعر بر آن‌ها داشته است.

وی در ادامه تشریح کرد: به عنوان مثال برخی از آهنگسازان به سراغ شعرهای تغزلی می‌روند و برخی دیگر آثار حماسی یا عرفانی را برای ساختن موسیقی انتخاب می‌کنند. من نیز با وجود آن‌که مولانا را یکی از بزرگ‌ترین مغرهای متفکر جهان می‌دانم، اما ترجیح می‌دهم برای کلام آهنگین حافظ و سعدی موسیقی بسازم.

این آهنگساز در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که آیا شعرهایی که برای ساختن موسیقی انتخاب می‌شوند همگی از زبانی موسیقایی برخوردارند گفت: به نظرم زبان شعر زبانی موسیقایی نیست. موسیقی پدیده‌ای تجریدی است و با دیگر هنرها ارتباطی ندارد. در حقیقت این موسیقی است که به دیگر هنرها کمک می‌کند.

وی یادآور شد: موسیقی بر هنرهایی همچون تئاتر، سینما، شعر و نقاشی تاثیری ژرف دارد. همچنین اگر احساس می‌کنیم موسیقی با کلام تاثیرگذاری بیشتری دارد به این دلیل است که آن کلام تحت تاثیر موسیقی قرار گرفته و بیشتر در جان انسان نفوذ می‌کند.