به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از کانورسیشن، «سرود کریسمس» معمولاً بهعنوان داستانی اخلاقی-ویکتوریایی درباره سرمایهداری و همدردی خوانده میشود. اما یک نسخه اتوگرافشده که چارلز دیکنز در جریان جنگ داخلی آمریکا نوشته، احتمال میدهد او ممکن است این داستان را مرتبط با مبارزه علیه بردهداری در ایالات متحده نیز میدانسته است.
این داستان کوتاه که نخستینبار در انگلستان در ۱۹ دسامبر ۱۸۴۳ منتشر شد، به روابط اصلاحشده بین اسکروج، سرمایهدار ویکتوریایی، و کارگرانی که از کارشان سود میبرد، از جمله کارمند فقیرش، باب کراچیت، شهرت دارد.
یک برگه آبی رنگ در کتابخانه هاتون دانشگاه هاروارد نشان میدهد دیکنز در ۷ مارس ۱۸۶۴ خط مشهور داستان را برای فروش در حمایت از طرف ضد بردهداری در جنگ داخلی آمریکا نوشت و امضا کرد. جمله پایانی داستان – «و همانطور که تینیتیم گفت، خدا همه ما را برکت دهد!» – معمولاً با خانوادههای ویکتوریایی در حال جشن کریسمس مرتبط است، اما دیکنز در این مورد خاص، داستانش را به حمایت از اهداف اتحادیه برای پایان بردهداری اختصاص داده بود.
این اتوگراف بخشی از مجموعهای از امضاهای مشهور برای کمک به جمعآوری کمک مالی به کمیسیون بهداشت آمریکا بود، سازمانی که سلامت و رفاه سربازان اتحادیه را ترویج میکرد. ارزش کل مجموعه، حدود ۱۰۰۰ دلار آن زمان – معادل تقریبی ۲۰ هزار دلار امروز – برآورد شده است.
دیکنز، که از دهه ۱۸۳۰ چهرهای بینالمللی بود، به درخواستهای امضا آشنا بود. معمولاً این امضا شامل یک بخش از رمانهایش بود، و انتخاب جمله پایانی «سرود کریسمس» برای این موقعیت خاص نشان از قصد او داشت.
در پژوهشهای جاری، پژوهشگر مقاله فرض میکند این انتخاب میتوانست یادآوری کند پیام داستان درباره انسانهای بردهشده سیاه در آمریکا نیز صادق است و دیکنز از آنها حمایت میکرده است.
اگرچه در متن اصلی داستان اشاره مستقیمی به بردهداری نیست، اما دلایل زیادی وجود دارد که نشان میدهد دیکنز هنگام نوشتن داستان به آن فکر میکرد. دو اثر او که پیش از این منتشر شدند – کتاب سفر یادداشتهای آمریکایی (۱۸۴۲) و رمان سریالی مارتین چازلویت (۱۸۴۳–۴۴) – به بدرفتاریهای بردهداری اشاره دارند و از سفر پنجماهه او به آمریکا الهام گرفته بودند.
در «سرود کریسمس»، مارلی زنجیرهایی را که از حرص و طمع او ساخته شده به اسکروج نشان میدهد و هشدار میدهد که استثمار دیگران در نهایت خود بهرهبردار را نیز در بند خواهد کرد. برخی اقتباسهای جدید داستان نیز بهطور مستقیم ارتباط بین تجارت اسکروج و مارلی با بردهداری را مطرح کردهاند.
با این حال، دیکنز در عین مخالفت با بردهداری، از دیدگاههای نژادی نیز مصون نبود. حمایت او از پاسخ خشونتآمیز بریتانیا به قیام بردگان جاماییکا در سال ۱۸۶۵ با کارزار طولانیمدت او برای بهبود وضعیت کارگران بریتانیایی در تضاد بود.
اگر دیکنز قصد داشت از جمله پایانی «سرود کریسمس» برای حمایت از ضد بردهداری در جنگ داخلی آمریکا استفاده کند، این نشان میدهد او میتوانست رابطه بین استثمار و بیانسانیتی در داخل و خارج از کشور را به هم مرتبط ببیند.
نظر شما