به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، کتاب «ما از پرندگان ما از پریدگان» در زمینه نقد ادبی چاپ و منتشر شده و به آثار منصور اوجی شاعر نام آشنای معاصر اختصاص دارد.

این کتاب شامل مقدمه نویسنده است که در آنجا علت چاپ و نشر این کتاب را چنین تشریح می‌کند: سال‌ها اشعارِ آن رادمرد را خوانده و به نقد و واکاوی آن پرداخته‌ام، از روزگاران بسیار دور تا آخرین آثارش؛ درخواستش این بود که این مقالات، کتابی گردد و جمع آوری شود، مشغله‌های من این اجازه را نمی‌داد تا این مقالات که هر کدام در نشریه‌ای وزین و علمی به چاپ رسیده بود، بازنگری و جمع آوری گردد؛ تا جائی که طبعِ حساس و زود رنجِ آن نازنین را آزرد، قول دادم این کار را به سرانجام رسانم و این مجموعه را منتشر سازم، اما دریغا و دردا که زود، دیر شد، در زمانِ حیاتِ او این کار به انجام نرسید و امروز، این نوشته‌ها که خود آنها را انتخاب کرده و برگزیده منتشر می‌شود که جسم خاکی او در میانِ ما نیست و روح آسمانی‌اش شاهدِ این کار است. این نوشته ها را به روح بلندش تقدیم می‌کنم و به خاطر این فرصت سوزی از او پوزش می خواهم....

کتاب ما از پریدگان ما از پرندگان شامل مطالب زیر است:
۱ ما از پرندگان ما از پریدگان (بررسی تقابل های دوگانه در حیرانی های منصور اوجی)
۲ـ هر شعر خوش گلی است ( تحریر سخنرانی در خانه ی هنرمندان ایران ـ تهران )
۳ـ گل ، پرنده ، مرگ ( برآیند مولوی و خیام در فرصت امروز ؛ واکاوی دفتر در وقت حضور مرگ از منصور اوجی )
۴ـ مرگِ مُدام ( فلسفه ی تنهائی و شعر منصور اوجی ـ تحریر سخنرانی در دانشکده ادبیات ـ تهران )
۵ کجای جهان های شیراز (بررسی فرآیند نوستالوژی در مجموعه از وطن شعر در ستایشِ شیراز)
۶ تو ای دهان تسلی (تأملی بر دفتر آینه صبح مجموعه غزل های منصور ا
اوجی )۷ دری گشوده به تمامی درها (خوانش شعری از منصور اوجی)
۸ـ راز و روایت ( مدخلی بر ساخت شکنی و بازگشت نشانه در کتاب شعر چیزی است شبیه گرگ )
۹ـ شعری از جنس شیراز و نارنج ( تحلیل ساختار آوایی شعر منصور اوجی )
۱۰- مبانی زیبا شناختی رو ساخت های شعر منصور اوجی ( تحریر سخنرانی در تالار حافظ ـ شیراز )
۱۱- یک شعر ، یک خوانش یک دغدغه اگزیستانسی

در بخشی از کتاب می خوانیم: «.... پیش از این نیز گفته‌ام اوجی در شعر و زیست، مردی میانه رو است، همشهری شیخ و خواجه را چندان عنایتی به اِفراط و اِغراق نیست. شاید شیرازی بودن نیز دلیلی باشد بر اقتصادِ طریق، که شیرازیان را هوای گزاف و اضاف نیست و اوجی هم در سیرتِ سرودن و هم در طریقتِ بودن، سخت بر این سگال و سجیه است. در اندیشه ی مرگ نیز اوجی نه مولانا جلال الدین است که از فرط فرحناکی و از غایت مستی از می خوش دل تر است، ماضی و مستقبل سوخته ای ابن الوقت که از روز و روزگار رَسته و دل بر غیرِ یار نبسته است. مولانا فرح بن فرح بن فرح است، در این ساحتِ شادکامی و بهجت و سلوت، غمِ مرگ و نیستی را به پشیزی نمی خرد و به بازار عدم می برد، او که در دایره ای به وسعتِ شعاع ابد نیز نگنجد و برای خویش صورت و صفتی نداند و خود را غریبه ای از این شهرِ جهان خواند و هر هفت فلک را برخود تنگ بیند را با مرگ و نیستی چکار؟
آن رندِ چالاکِ جامه چاکِ سر کشیده به افلاک را با مرگِ صوری عالمِ خاک چه اتحاد و اتفاقی است؟
اوجی نه خیام است مغلوب و مرعوب و مصلوب مرگ، که جانش اسیرِ بد سگالی های نیستی است؛ مرگ، تیغ بر فکرتش آخته و او نیز یک لا قبایش را بر این خصم خودکامه باخته است، مرگ، لذتِ هستی از او ستانده و تشویش و پریشانی را بر صدر مقالش نشانده است، در نهان خانه ی خلوتش پادشاهی می کند و خاطر حزینش را قرعه قسمت بر غم می زند.
اوجی نه آن رندِ لااُبالی افلاک نشین است و نه آن فیلسوف بی قرارِ خاک نشین، گاه بر او دغدغه های خیامی چیره می گردد و گاه شعشعه های شادمانی جلال الدینی در کلامش دیده می شود، اما نه آن همه وجد و هیجانِ مولوی را در شعرش می نشاند و نه آن همه غمباری و ملال آوری خیامی را بر کلامش می‌کشاند. او در این دفتر مرگ، برزخی است میان این هر دو، غیظ غلیظِ خیامی را بر مرگ نبارد و غلیانِ غیبی مولوی را بر هستی مطلق ندارد، راهی برگزیده است میان این هر دو، تا هم دغدغه های نیستی بر زبان راند و هم هستی مطلق بر توسن کلام نشاند، این مقال تلاشی است برای اثبات این سخن که اوجی برآیندی است از تلاقی دو تفکر متضاد که بستر تاریخی ادب ایران را از خود مشحون و سرشار کرده اند. نیستی انگاری خیامی و هستی باوری جلال الدینی».

به گزارش ایبنا؛ کتاب «ما از پرندگان ما از پریدگان» در ۳۰۴ صفحه از سوی انتشارات پرتورخشید منتشر و روانه بازار کتاب شده است.