سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - ساحل رضائی: ساناز پیرزاد، نویسنده و داستان‌نویس نوجوان افغانستانی، متولد مهرماه سال ۱۳۸۸ است و در شهر مشهد زندگی می‌کند. از سنین خیلی کم، نوشتن را آغاز کرده و کم‌کم متوجه می‌شود این مطالب شعر و داستان هستند. وی تاکنون در چند جشنواره داستان‌نویسی، از جمله دهمین کنگره «واژه‌های تشنه» و جشنواره «خوارزمی» درخشیده است. خودش موفقیت در این جشنواره‌ها را انگیزه ادامه مسیر داستان‌نویسی می‌داند.
ساناز پیرزاد، نویسنده نوجوان افغانستانی معتقد است: کتاب خواندن، رفتن به کلاس‌های مختلف و تمرین نوشتن، می‌تواند نویسنده را به اندیشیدن وادار کند و شخصی که به همه چیز با دید متفاوت نگاه کند و فکر کند، می‌تواند هنرمند باشد.
وی درباره اولین گام‌هایش در مسیر نوشتن گفت: من به‌طور تقریبی از کلاس اول دبستان که کم‌کم می‌توانستم جمله‌سازی کنم، شروع به نوشتن مطالبی کوتاه کردم. آن زمان حتی نمی‌دانستم اسم این کار داستان‌نویسی است! کم‌کم پدر و مادرم متوجه استعداد و علاقه درونی من به نوشتن شدند.
اولین مشوقم، پدرم بود
این نویسنده نوجوان با بیان اینکه پدرم اولین مشوق من در این راه بود، گفت: پدرم با خریدن کتاب‌های گوناگون و تشویق من به مطالعه آن‌ها، اولین مشوق من در این مسیر بود همچنین تشویق‌های مادرم برای بیشتر نوشتن همیشه تاثیرگذار بود.
وی افزود: در داستان‌نویسی چیزهای زیادی برای تأثیر گرفتن وجود دارد. هر چیزی که باعث شود چند لحظه به مسئله‌ای فکر کنم و به این بیندیشم که این موضوع می‌تواند مهم‌تر از آن چیزی باشد که دیده می‌شود، جرقه‌ای است برای تأثیرپذیری. بعد از آن جرقه شروع به نوشتن می‌کنم. حالا چه نوشته‌ای به صورت داستان و چه به صورت یک متن ادبی کوتاه یا دل‌نوشته.
آثار «کالین هوور» برایم اثرگذار بود
پیرزاد در خصوص مطالعاتش نیز گفت: همیشه سعی می‌کنم ژانرهای مختلف از نویسندگان مختلف جهان را بخوانم. چه ادبیات ایران و چه ادبیات خارج از ایران. اما آن کتابی که توانست علاقه من را نسبت به دنیای ادبیات و کلمات بیشتر کند، رمان «بادبادک باز» اثر «خالد حسینی»، نویسنده افغانستانی بود. همچنین مطالعه آثار «کالین هوور»، نویسنده آمریکایی هم برای من بسیار موثر بود. آثار این نویسنده نثری روان و گیرا دارد و به راحتی می‌تواند قوی‌ترین داستان‌ها را خلق کند.
این نویسنده نوجوان ادامه داد: داستان‌نویسی هنری نیست که فرد فقط با رفتن به کلاس‌های گوناگون بتواند یاد بگیرد و تمام آموخته‌ها را در نوشته‌هایش پیاده کند. به نظر من نیازمند یک شور و علاقه و استعداد ذاتی است.
شخصی که تفکر متفاوت دارد، هنرمند است
پیرزاد افزود: در واقع کتاب خواندن، رفتن به کلاس‌های مختلف و تمرین نوشتن، می‌تواند نویسنده را به اندیشیدن وادار کند و شخصی که به همه چیز با دید متفاوت نگاه کند و فکر کند، می‌تواند هنرمند باشد.
وی در خصوص انجمن‌های داستان‌نویسی که تاکنون شرکت کرده است، بیان کرد: از کلاس‌ها و انجمن‌هایی که تا به حال در آن‌ها مشارکت داشته‌ام، می‌توانم به کلاس‌های داستان‌نویسی مؤسسه فرهنگی هنری «در دری» مشهد اشاره کنم که مدرس این کلاس‌ها استاد «سید ابوطالب مظفری» است همچنین در کلاس‌های «کانون پرورش فکری کودک و نوجوان» مشهد شرکت کرده‌ام.
پیرزاد گفت: از نظر من که به داستان‌نویسی علاقه‌مندم، با استمرار تمرین نوشتن و مطالعه مستمر می‌توانم خودم را در این زمینه ارتقا دهم.
وی افزود: داستان‌نویسی در واقع برای من یک هدف است و از این هدف دست نمی‌کشم و تمام تلاشم را می‌کنم تا عضو کوچکی از جامعه نویسندگان افغانستان باشم و همیشه در راستای ادبیات فعالیت داشته باشم.
هرگز نوشتن را رها نخواهم کرد
وی درباره موفقیتش در جشنواره «واژه‌های تشنه» گفت: پدرم باعث آشنایی من با جشنواره «واژه‌های تشنه» شد و من هم داستانی با موضوع عاشورا نوشتم و به این جشنواره ارسال کردم. خوشبختانه داستانم مورد تقدیر داوران قرار گرفت.
پیرزاد در خصوص مزیت‌های این جشنواره گفت: اینکه در این جشنواره به جوان‌ترها و حتی نوجوان‌ها هم اهمیت داده می‌شود، بسیار خوب است. این توجه و اهمیت می‌تواند نویسندگان و شاعران زیادی را به جامعه معرفی کند.
این داستان‌نویس نوجوان افزود: علاوه بر «واژه‌های تشنه» سال گذشته در جشنواره «خوارزمی» هم تا مرحله ناحیه‌ای مقام کسب کردم. این موفقیت‌های ادبی برای من بسیار با ارزش است و باعث می‌شود مسیرم را جدی‌تر ادامه دهم.
پیرزاد گفت: پس از موفقیت من در این جشنواره، دوستان و خانواده‌ام مرا بیش از پیش به ادامه دادن و بیشتر نوشتن، تشویق کردند. این جشنواره دو چیز را به من ثابت کرد؛ یک اینکه این رشته را می‌توانم ادامه دهم و دوم اینکه اطرافیان و عزیزانم همیشه همراه من هستند و در ادامه هرگز نوشتن را رها نخواهم کرد.
نظر شما