صمد طاهری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با بیان اینکه اخیراً نوشتن یک رمان با نام احتمالی «گم‌گشته راه» را به پایان رسانده که توسط نشر نیماژ منتشر خواهد شد، توضیح داد: این رمان را در مدت دو سال تألیف کرده‌ام و ۱۱ فصل را شامل می‌شود. طاهری همچنین درباره زاویه دید و موضوع این رمان تازه خود گفت: این کتاب، راویان متعدد دارد و هر یک یا دو فصل آن توسط یک راوی روایت می‌شود. موضوع اصلی این رمان شبیه داستان «آن پریزاد سبزپوش» در مجموعه‌ای به همین نام است که برگزیده نهایی هفدهمین دوره جایزه جلال شده بود. این رمان نیز به مهاجرت جمعی عده کثیری از هموطنان‌مان از نقاط مختلف کشور به سمت جنوب به منظور یافتن کار و لقمه نانی در صنعت نفت آبادان در قحط‌سالی پس از شهریور ۱۳۲۰ و اشغال کشورمان توسط قوای متفقین در میانه جنگ جهانی دوم اشاره دارد و پاییز امسال منتشر خواهد شد.
وی با تأکید بر اینکه چشم‌انداز ادبیات داستانی ایران روشن است، گفت: خوشبختانه شاهد خلق آثار بسیار قوی توسط نسل جدید نویسندگان هم در عرصه رمان و نیز داستان کوتاه‌نویسی هستیم؛ آثاری که هم سوژه و مضمون جذابی دارند و هم از فضاسازی دقیق و شخصیت‌پردازی درست برخوردارند.
یکی از بحث‌های مطرح در داستان‌نویسی، بحث بر سر این موضوع است که آیا رمان و داستان کوتاه دو ژانر کاملاً مجزا از یکدیگرند یا نوشتن داستان کوتاه، مقدمه‌ای بر رمان‌نویسی است؟ بعضی معتقدند داستان‌نویسان تازه‌کار باید از داستان کوتاه شروع کنند و پخته‌تر که شدند به نوشتن رمان رو آورند. در مقابل اما عده‌ای معتقدند که داستان کوتاه، مقوله‌ای مجزا از رمان است و مقدمه رمان‌نویسی نیست. صمد طاهری که هم نوشتن داستان کوتاه و هم نوشتن داستان را در کارنامه کاری خود دارد، موافق دیدگاه دوم است. طاهری در این باره و درباره اینکه خود او بین نوشتن داستان کوتاه و رمان، کدام را بیشتر دوست دارد، گفت: من نوشتن داستان کوتاه را بیشتر از رمان دوست دارم و با این نظر که داستان‌کوتاه‌نویسی یک مقدمه برای رمان نوشتن است مخالفم. نمی‌توان یکی از این دو قالب ادبی را به دیگری ترجیح داد.
طاهری همچنین درباره اهمیت زبان در داستان، بر ضرورت سلامت زبان در کار نویسندگان جوان تأکید کرد و گفت: زبان داستان، چه رمان و چه داستان کوتاه، باید سالم باشد، یعنی از نظر دستوری بدون اشکال و دارای بلاغت و زیبایی باشد. هر نویسنده باید در اثرش روح زیبانویسی را انعکاس دهد. دلیلی نمی‌بینم که زبان نوشتار پیچیده باشد و نویسنده می‌تواند ضمن رعایت پیچیدگی و تعلیق در فرم، ساده‌ترین زبان را برای برقراری ارتباط با مخاطب خود انتخاب کند.
صمد طاهری متولد ۱۳۳۶ در آبادان، جزو نسل سوم داستان‌نویسان ایران است. او نوشتن را از سال ۱۳۵۳ آغاز کرد. از جمله آثار این نویسنده می‌توان به «زخم شیر»، «آن پریزاد سبزپوش»، «پیرزن جوانی که خواهر من بود»، «شکار شبانه»، «سنگ و سپر» و «برگ هیچ درختی» اشاره کرد.
نظر شما