به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ایلام، به همت و برنامریزی دفتر فرهنگ و مطالعات پایداری حوزه هنری استان ایلام؛ کارگاه «روایت داستانی در تاریخ شفاهی» با حضور فاطمه بهبودی نویسنده، فعال ادبی و مدرس داستاننویسی در سالن جلسات حوزه هنری ایلام با حضور اهالی قلم و علاقهمندان به ادبیات داستانی برگزار شد.
در آغاز این کارگاه، بهبودی به تعاریفی از ادبیات داستانی و عناصر موجود در تشکیل داستان پرداخت و گفت: روایت داستانی خلق ذهنی و تخیلی نیست بلکه میتواند با بهرهگیری از عناصر داستاننویسی مانند شخصیتپردازی، زاویه دید، کشمکش، گفتوگو و فضاسازی، متون مستند و خاطرات را جذابتر و اثرگذارتر کند.
وی ضمن تاکید بر وجود عناصر داستانی در اثر تاکید کرد: نباید خاطرهها صرفاً به شکل خطی و خشک نوشته شوند، بلکه باید با استفاده از تکنیکهای داستاننویسی، مانند پس و پیش کردن رویدادها، تعلیق و توصیف جزئیات، روایتها را زنده و گیراتر شود و در تاریخ شفاهی باید از عنصر کشکمش به گونهای تعریف کنیم که شخصیتها و مخاطب درگیر شوند.
مولف کتابهای «بیآرام» و «ساکن خیابان ملک» با بیان برخی از خاطرات و تجربیات خود در نگارش کتاب گفت: نگارش خطی خاطره باعث میشود روایت کسلکننده و کمجاذبه شود. بهتر است روایت را از نقطه اوج یا لحظه دراماتیک آغاز کرد و سپس با فلاشبک به گذشته بازگرداند.
او در ادامه به چالشهای موجود در ادامه کار اشاره کرد و گفت: در رویارویی با راویانی که در مصاحبهها، کلیشهای و شعاری حرف میزنند، نویسنده وظیفه دارد راوی را به مصداقگویی واقعی ترغیب و از کلیشهها عبورکند، هر چند این کار بسیار سخت است اما شرط اصلی روایتهای اصیل همین موضوع است.
وی در ادامه به محدودیتهای کاری در حوزه تاریخ شفاهی اشاره کرد و گفت: گاهی کارفرما چارچوبها و محدودیتهایی ایجاد میکند که باعث میشود روایت از حالت طبیعی و آزاد خود خارج شود.
وی توصیه کرد: نویسندهها و تلاشگران این حوزه بیشتر به صورت مستقل کار کنند تا روایتها اصالت و عمق بیشتری داشته باشند.
مدرس داستان نویسی ادامه داد: در تاریخ شفاهی باید به شخصیتها پرداخته شود، نه فقط به تعدد نامها. شخصیتها باید چندوجهی و واقعی باشند، با نقاط قوت و ضعف که مخاطب بتواند آنها را بشناسد.
نظر شما