زهرا عبدی درباره آخرین اثرش «مقبولک» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، گفت: تقریباً ۱۰ سال برای دختران مهاجر، کارگاه ادبی برگزار می‌کنم و «مقبولک» اولین رمان ادبیات مهاجر با موضوع دختران افغان است که آن را نوشتم.
وی ادامه داد: قرار بود در این کارگاه‌ها فقط مدرس باشم اما تا به خودم آمدم دیدم عضوی از خانواده‌شان شدم. والدین این کودکان، اکثر اوقات سکوت می‌کنند و گوشه‌ای کز؛ اما دختران نوجوانشان پر از حرف و ماجرا هستند لذا دنبال نخی بودم که تجربیات این سال‌ها را به هم متصل کند و اینگونه «مهناز» آفریده شد.
عبدی ادامه داد: مهناز دختری است که خلق شد تا دست ما را بگیرد و همراه خود به سرزمین مهاجران ببرد و ما را با موضوعات و چالش‌های مهاجران آشنا کند.
این نویسنده افزود: ده‌ها بار طرح را بهم ریختم و خرده داستان‌ها را پس و پیش کردم و بازنویسی انجام دادم. فکر می‌کردم در اثر تکرار و خستگی بازنویسی رنگ اثر در نظرم کم‌رنگ می‌شود اما هنوز هربار فصل «رد مرز» را می‌خوانم تپش قلب می‌گیرم.
عبدی درباره مشکلات مهاجرت اجباری بیان کرد: مهاجرت یک اسباب‌کشی سالانه از این نطقه شهر به آن نقطه است و با صلح کودک در تضاد است. او دوستان خود را، مدرسه و محله، اتاق و بخشی از وسایلش را هم از دست می‌دهد و برای برگشتن دوباره آرامش باید چند جلسه مشاوره برود. حالا کودک مهاجری که در زمانی کوتاه کشورش را، خانه‌اش را و گاه حتی اعضای خانواده‌اش را از دست می‌دهد به شدت دچار چالش می‌شود. مهاجرت اجباری یکی از دردهای بشری است.
وی درباره شخصیت سلیمه گفت: او بعد از مهاجرت به ایران سعی می‌کند با کتاب و رمان آرامش به دست بیاورد و اسم ایرانی «مهناز» را برای خودش انتخاب می‌کند. سلیمه در کتابخانه، یک دنیای خیالی برای خودش می‌سازد، هر روز وارد آنجا می‌شود و در آن سرزمین رویایی با شادی سیر می‌کند.
نظر شما