به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): استاد محمد علی مهدویراد قرآنپژوه و استاد دانشگاه تهران در گفتوگو با ایبنا پیرامون وضعیت قرآنپژوهی در ایران و آثاری که در این زمینه در سالهای اخیر منتشر شده، گفت: آثاری که در این زمینه در سالهای اخیر منتشر شده، مفید هست، اما مقبول نیست. غالباً آثار قابل توجهی نگاشته شده، اما در حد داعیهها و ادعاهایی که داریم و خود را امالقرا میدانیم و مدعی هستیم که در ثقلین، ثقل اکبر و ثقل اصغر هستیم، نیست و کاستیهایی داریم.
وی تاکید کرد: البته کارهای خوبی صورت گرفته. مثلاً در مراسمی که به مناسبت صد سالگی حوزه علمیه قم برگزار شد، به سنجش آثار مربوط به قرآنشناسی و قرآنپژوهی پرداختم و مواد اولیه را جمع و تحلیل و بررسی کردم. هم در حوزه احیای متون کهن کارهای خوبی شده، هم مجمعالبیان به خوبی احیا شده، هم تبیان شیخ طوسی به خوبی احیا شده و هم در حوزه تالیف تکنگاریها آثار خوبی نگاشته شده است، هم در زمینه جمع قرآن، هم در زمینه اعجاز قرآن، هم درباره محکم و متشابه، هم در زمینه ناسخ و منسوخ.
استاد مهدویراد گفت: در حوزه تفسیری هم آثار خوب و ارزشمندی پدید آمده اما آنکه در دل بنشیند، تعدادش زیاد نیست. هنوز که هنوز است یک اثری که در جمع قرآنن همه زاویهها و ابعاد را در بر بگیرد و به همه پرسشها پاسخ بدهد، ننوشتهایم.
وی در پاسخ به این پرسش که چقدر در حوزه قرآنپژوهی به آثار جدیدی که در جوامع غیراسلامی نگاشته شده، توجه کردهایم، گفت: البته این آثار هم درست هستند هم نادرست. اما به هر حال باید به این آثار هم توجه کرد. باید دانشورانی که در مطالعات قرآنی تلاش میکنند، تلاش کنند حداقل از آنچه در سایر جوامع نگاشته میشود اطلاع داشته باشند. البته خوشبختانه هم در حوزه و هم دانشگاه پژوهشگران ارزندهای داریم که به زبانهای متعدد زنده و حتی نامانوس آشنا هستند و مطالعات خوبی را انجام میدهند.
نظر شما