به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بندرعباس، محفل شعر درمانی و تاثیر آن در بهبود افسردگی در بندرعباس به همت «محفل ادبی اندیشه» با همکاری «انجمن علمی معلمان ادبیات هرمزگان» در کتابخانه عمومی اندیشه آیت الله خامنه‌ای بندرعباس برگزار شد.

دبیر «محفل ادبی اندیشه» ضمن خیر مقدم، اذعان کرد: اعضای این محفل اغلب دوست داران شعر و ادبیات هستند و برخی نیز از صاحب نظران این عرصه می‌باشند بنابراین با یک طیف کاملاً تخصصی و ادبی مواجهیم و این از خوش اقبالی ما است.

محمدرضا تولایی سپس با ابراز خرسندی از حضور پرشور شاعرانه جامعه ادبی هرمزگان در این محفل رو به شاعران بیان کرد: پیش از خوانش اشعارتان، نخست احساساتتان در زمان خلق شعر و بعد از پدید آمدن آن را توضیح بدهید.

وی ادامه داد: معتقدم که شعر توسط شاعر گفته نمی‌شود، بلکه زاییده می‌شود و بعد از آن شاعر چنان مادری که فرزندی را به دنیا آورده است، خودش هم حیات دوباره‌ای را تجربه می‌کند.

محمدرضا تولایی در رابطه با مهم‌ترین دستاورد ما از خواندن شعر گفت: گاهی ما در حال تجربه کردن حال بدی هستیم و با خواندن شعر متوجه می‌شویم که ما اولین و آخرین نفر نیستیم که این اتفاق را تجربه کرده‌ایم. این حس همزاد پنداری و اینکه متوجه می‌شویم تنها نیستیم، برای رسیدن ما به آرامش و رهایی از افسردگی بسیار موثر است.

این دبیر ادبیات ادامه داد: برای داشتن حال خوب، نیاز نیست که ما صرفاً و حتماً شاعر یا نویسنده باشیم، می‌توانیم گاهی تکه کاغذی برداریم و فقط احساسمان را بروز دهیم.

این کارشناس و منتقد ادبی افزود: محفل ادبی اندیشه در واقع دورهمی دوست داران شعر و ادب است که برای همه گیرشدن کتاب و کتابخوانی و داشتن حال خوب گرد هم می‌آیند تا حال بهتری برای روزهای پیش رو بسازند و قلبشان را با سخنان امیدبخش حاضرین، غبارروبی کرده و اشعار و دستاوردهای نویسندگان و شاعران را چراغ راه کنند.

تولایی همچنین اضافه کرد: مهم‌ترین نکته در رابطه با محفل اندیشه که همیشه از سمت شرکت کنندگان، به آن اشاره می‌شود، این است که کسانی که وارد این محفل ادبی می‌شوند، به لحاظ روحی، دیگر کسانی نیستند که در پایان محفل می‌بینید، و به کلی نگاهشان تغییر می‌کند. زیرا کم تجربه ترین شاعران و نویسندگان، توسط اساتید و بزرگان محفل، با آغوش باز پذیرفته، شنیده و راهنمایی می‌شوند.

مسلم رئوف، سعدی پژوه و منتقد ادبی در ادامه گفت: شعر درمانی یکی از روش‌های هنردرمانی است که با استفاده از خواندن، نوشتن و تفسیر اشعار، به بهبود وضعیت روحی و عاطفی افراد کمک می‌کند. این روش به ویژه در درمان افسردگی و اضطراب مؤثر است، زیرا شعر می‌تواند احساسات سرکوب‌شده را به سطح آگاهی بیاورد و امکان بیان آن‌ها را فراهم کند.

وی اذعان نمود: بسیاری از افراد افسرده نمی‌توانند احساسات خود را به درستی بیان کنند. شعر به آن‌ها کمک می‌کند تا هیجانات و افکارشان را به شیوه‌ای هنری و غیرمستقیم ابراز کنند.

این منتقد ادبی با اشاره به اینکه، خواندن و نوشتن شعر موجب می‌شود فرد به درک عمیق‌تری از احساسات و افکار خود برسد و بتواند با آن‌ها بهتر کنار بیاید، بیان داشت: شعر با ریتم و آهنگ خاص خود می‌تواند ذهن را آرام کند و سطح استرس و نگرانی را کاهش دهد و همچنین اشعار می‌توانند تجربیات مشترک انسانی را به نمایش بگذارند، به فرد احساس تعلق بدهند و از حس تنهایی بکاهند.

رئوف در پایان گفت: شعرهای الهام‌بخش می‌توانند روحیه فرد را تقویت کرده و امید به آینده را در او زنده نگه دارند. زیرا مطالعات نشان داده که افرادی که به‌طور منظم با شعر ارتباط دارند، از لحاظ روانی مقاوم‌تر هستند و توانایی بیشتری در مدیریت هیجانات خود دارند. بنابراین، استفاده از شعر به عنوان یک ابزار درمانی می‌تواند نقش مهمی در کاهش افسردگی و بهبود کیفیت زندگی داشته باشد.

این محفل با شعرخوانی جلیل کرامتی (رئیس انجمن شعر شهرستان رودان) شروع شد و پس از خوانش چند تا از اشعارش، درباره یکی از سروده هایش گفت: چند روز پیش وقتی به ایام جوانی فکر می‌کردم، به آن شور و شوق و آن حال و هوا، ناخودآگاه این شعر را نوشتم و در واقع، شنیدن این اثر همان حسی که از آن صحبت می‌کرد را برای ما تداعی کرد و حال شاعر به زیبایی در این سروده منتقل شده بود.

ستاره براهیمی بعد از خواندن یکی از سروده هایش، در خصوص تاریخچه شعر، از آغاز تا کنون سخن گفت و با مشارکت دیگر اعضا در بحث، به روال همیشگی محفل اندیشه، صحبت به سرانجام ارزشمندی رسید.

پریناز محمدی دیگر شاعر هرمزگانی نیز گفت: از کودکی با شعر مأنوس بودم و با شاهنامه‌ای که پدر بزرگم با زبان کُردی برایم می‌خواند، به شعر علاقه‌مند شدم و سپس سرودن شعر را آغاز کردم و اینک در این نقطه از زندگی، حال خوب را در خواندن شعر و تماشای دریا سپری می‌کنم.

زهرا امیدوار شاعر و نویسنده هم دیدگاهش در رابطه با موضوع محفل را بیان کرد و این متن را خواند: «آخ که چقدر تو خوشبختی! مثل فردوسی سی سال رنج نبرده ای اما می‌توانی روی کاناپه دراز بکشی و افکارت را به سوی سفری خیال انگیز روانه کنی و کاسه‌ای آب پشت سرش بریزی، تهمینه شوی و عاشق، گرد آفرید شوی و دلیر، می‌شود هجر فراق شمس نکشی اما کیف کنی از خواندن اشعار مولانا، می‌شود حافظ بخوانی و هزاران فال بگیری، می‌شود خسرو و شیرین بخوانی و با هر بیت دیوانه وار بگویی روحت شاد، چه نوشته‌ای!

تو سیاره‌ای برای وقوع غیر ممکن ها در اختیار داری، پس تو افسرده نیستی، تو فقط هنوز نمی‌دانی که خیال، می‌تواند تو را از بند، آنچه که تو را آزار می‌دهد رها کند، و به سمت شوق، به پرواز در آورد.»

مریم قاسمی از اعضای محفل ادبی اندیشه با اذعان به اینکه افسردگی سوگ والدینش را با حلاوت خواندن شعر درمان کرده است، بیان نمود: معجزه شعر را به چشم خودم دیده‌ام و سپس به بیان تجربیات شخصی پرداخت.

شهین بهاری از شعرای آیینی هرمزگان نیز پس از خوانش یکی از سروده هایش، عنوان کرد: خوانش و سرودن شعر مستقیماً به حال روحی خوب در ارتباط است.

وی اضافه کرد: باور دارم که شاعر می‌تواند از هر چیزی برای نوشتن الهام بگیرد و اگر شعر غمگین یا شاد باشد، دلیل بر حال روحی آن لحظه شاعر نیست و می‌تواند به موضوعی که در پیرامون او رخ داده، مرتبط باشد.

بهرامی از دبیران ادبیات فارسی ضمن بیان احوال دلپذیرش پس از خوانش شعر، حال خوب و خاطرات شاگردانش را مطرح کرد و در پایان اظهار داشت: علاقه و پیگیری برخی از دانش‌آموزان در زمینه کتابخوانی، شعر و ادبیات، حس دلچسبی را برای من به ارمغان می‌آورد.