به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج، روح الله عسکری، دوشنبه شب در همایش گنجینه شیرین شعر که در دانشگاه یاسوج برگزار شد، گفت: تا پیش از نظامی گنجوی، داستان لیلی و مجنون در میان مردم نقل می‌شد، اما این نظامی بود که به درخواست پادشاه، آن را به نظم درآورد و در کنار شاهنامه و خسرو و شیرین قرار داد.

عسکری با اشاره به غم‌انگیز بودن داستان لیلی و مجنون، افزود: این داستان فاقد شادی و نشاط است و نیاز به معنا دارد. از آنجا که داستان در مکانی غم‌زده رخ می‌دهد، باید با شعر و موسیقی به آن جذابیت بخشید.

وی همچنین بااشاره به داستان لیلی و مجنون در مقدمه هفت پیکر عنوان کرد: نظامی به زیبایی داستان لیلی و مجنون را بازآفرینی می‌کند، کاری که از عهده هر کسی برنمی‌آید.

عسکری در ادامه با اشاره به اولین اثر نظامی، مخزن الاسرار، اظهار داشت: این اثر که به حدیقه الاسرار شباهت دارد، سرشار از پند و اندرز است و برخلاف دیگر آثار عاشقانه نظامی، لحنی زاهدانه دارد.

وی همچنین به هفت پیکر، سومین منظومه عاشقانه نظامی، پرداخت و افزود: داستان بهرام گور در شاهنامه و هفت پیکر آمده است، اما نظامی این داستان را به گونه‌ای دیگر روایت می‌کند.

عسکری در پایان سخنان خود، نظامی را حلقه وصل فردوسی به شاعران پس از خود دانست و عنوان کرد: نظامی از نظر ادبی بین فردوسی و حافظ و سعدی قرار دارد و فرهنگ فردوسی را به شاعران بعد از خود منتقل می‌کند.

در ادامه همایش گنجینه شیرین شعر، محمدحسین نیکدار اصل، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج، به بررسی داستان خسرو و شیرین پرداخت.

نیکدار اصل با اشاره به پیشینه این داستان، گفت: اصل داستان خسرو و شیرین در میان ایران و ارمن وجود داشته و دست‌نوشته‌ای از آن نیز در آذربایجان موجود است. نظامی این منظومه را به شکلی فاخر به نظم درآورد و آن را به گنجینه‌ای ارزشمند برای جهانیان تبدیل کرد.

وی در ادامه به تفاوت روایت نظامی با شاهنامه فردوسی اشاره کرد و افزود: نظامی در ابتدای داستان خسرو و شیرین می‌گوید که قصدی برای رقابت با فردوسی ندارد، اما روایت او از داستان تفاوت‌های بسیاری با شاهنامه دارد. در شاهنامه، شیرین کنیزکی بیش نیست، اما در منظومه نظامی، او به شخصیتی تبدیل می‌شود که خسرو را عاشق خود می‌کند.

نیکدار اصل همچنین با اشاره به نقل قول‌های نظامی از روایان در داستان خسرو و شیرین بیان کرد: این نقل قول‌ها نشان می‌دهد که اصل داستان در میان مردم رواج داشته و ذهن و زبان مردم در گذر زمان آن را پر و بال داده است. این موضوع را می‌توان در روساخت و زیرساخت اشعار نظامی نیز مشاهده کرد.

وی در پایان سخنان خود به یکی از زیباترین بخش‌های داستان خسرو و شیرین، یعنی حکایت شیرین در چشمه‌سار، اشاره کرد و گفت: در این بخش، شیرین با دیدن تصویر خسرو در آب، دل از دست می‌دهد. این حکایت، نمونه‌ای از قدرت شاعری نظامی در خلق صحنه‌های عاشقانه و تأثیرگذار است. در این همایش، همچنین اساتید و پژوهشگران دیگر به بررسی ابعاد مختلف شعر و اندیشه نظامی گنجوی پرداختند.