به گزارش خبرگزای کتاب ایران (ایبنا)‌؛ کتاب «تئاتر زنده: تاريخ تئاتر مدرن» نوشته ادوين ويلسون و الوين گلدفارب ترجمه محمدباقر قهرمانی اثر پژوهشی جامعی در زمینه تاریخ تئاتر مدرن جهان است و نویسندگان آن به ‌صورتی طبقه­‌بندی شده تنوع نمایش‌های جهان، از اواخر قرن نوزدهم میلادی تا به امروز را با دقت مورد بررسی قرار می­‌دهند.

محمد باقر قهرمانی، مترجم این اثر، استاد گروه هنرهای نمایشی دانشکده هنرهای زیبای تهران است و پیش از این کتابی در همین حوزه با نام «اصول کارگردانی نمایشی» را ترجمه کرده بود. او این بار سراغ ترجمه کتاب جامعی در زمینه تاریخ تئاتر مدرن رفته است.

در توضیح پشت جلد این کتاب آمده است: «تئاتر زنده: تاریخ تئاتر مدرن به‌صورتی کلاسه‌بندی‌شده تنوع نمایش‌های جهان، از اواخر قرن نوزدهم میلادی تا به امروز، را با دقت و هیجان به‌صورتی بیان می‌کند که تاریخ‌نگاری نوین این روزها خواستار آن است و فراتر از صرف ذکر وقایع پیش‌می‌رود و موقعیت انسانی را با نگاه به تاریخ نمایش تفسیر می‌کند. با طرح زندگینامه‌ی افراد در فصول مختلف این کتاب، ریشه‌ها و کسانی که جریان‌های تئاتر نوین را رقم زده‌اند توضیح داده‌می‌شود و این امر با ادبیاتی داستان‌گونه شرح داده ‌می‌شود که به‌یادماندنی‌تر است. باوجود اینکه تحولات تئاتری در جغرافیای جهان هستی با توجه به فرهنگ زمان و مکان، بافتی با نقش‌ونگار ویژه آفریده‌اند، نویسندگان این کتاب از طریق مطرح کردن بحث‌های پژوهشگران و مورخان بر پویایی و ارتباط تنگاتنگ این هنر متعالی تکیه کرده‌اند و شاهد هستیم که چگونه جنبش‌های هنر نمایش از کشوری بر کشور دیگر، قاره‌ای بر قاره‌ی دیگر و از دورانی بر دوران دیگر تأثیر گذاشته‌اند و چگونه با توجه به نیاز روز سنت‌های تئاتری را زنده نگه داشته‌اند یا احیا کرده‌اند.»

اثر پیش رو شامل چهار فصل است. نویسندگان پس از بیان مقدمه­‌ای در باب اهمیت تاریخ تئاتر در فصل اول تحت عنوان «نمایش­‌های مدرن» به بررسی تئاتر سنتی و چگونگی تبدیل آن به تئاتر مدرن در بستر نوآوری­‌ها و تجربیات تئاتری سنتی می­‌پردازند. تئاترهای بررسی شده در این فصل شامل نمایش­‌های سال‌های 1875 تا 1915 است. نویسندگان یکی از عوامل مهم تحول تئاتر سنتی را تغییر قرن می­‌دانند. در این فصل تئاترهایی از نمایشنامه‌نویسان معروف چون هنریک ایبسن، جورج برنارد شاو، آنتوان چخوف، آوگوست استریندبری مورد بررسی قرار می‌­گیرد.

همچنین از کارگردانان مهم تئاتری چون کنستانتین استانیسلاوسکی و نقش آن‌ها در این تحولات نام برده می‌­شود. در قسمتی از این فصل به نقش زنان در تاریخ تئاتر پرداخته شده و نویسندگان به این پرسش که آیا سهم زنان در تاریخ تئاتر نادیده گرفته شده است یا نه، می­‌پردازند.
یکی از ویژگی­‌های کتاب پیش رو این است که در این پژوهش به تاریخ تئاتر اروپا و آمریکا بسنده نمی­‌کند و به بررسی تاریخ تئاتر آسیا و خاورمیانه نیز در این سال­­ها می­‌پردازد.

فصل دوم این کتاب با عنوان «نمایش‌­های سال‌­های 1915 تا 1945» به بررسی تئاتر در این دوران می‌­پردازد و بستر اصلی این نمایش‌­ها را آشوب جهانی و جنگ جهانی معرفی می‌­کند. «تئاتر آشوب: جنبش­‌ها و نوآوری­‌های دراماتیک» یکی از عناوین بررسی شده در این فصل است. نویسندگان در این فصل به انواع مختلف هنری از جمله اکسپرسینونیسم و سوررئالیسم می‌پردازند. تئاتر اروپا، آمریکا و آسیا در طول سال­‌های جنگ موضوع اصلی این فصل است که به‌طور جدا به هر کدام پرداخته شده است.

فصل سوم «تئاتر زنده» با عنوان «نمایش‌­های پس از 1950» پیش زمینه تحولات این دوران را جهان پس از جنگ جهانی دوم معرفی می­‌کند. آرتور میلر، دیوید ممت، استیفن سوندهایم و ساموئل بکت از جمله هنرمندان بزرگی­اند که در این فصل به آن‌ها پرداخته شده است. همپنین تئاتر موزیکال و روند ظهور آن از سال 1980 موضوع مهم دیگری است که در این فصل از آن سخن به میان آمده است.

نویسندگان در فصل آخر با نام «نمایش پس از 1950: چند فرهنگی و جهانی» به موضوع تئاتر چند فرهنگی پرداخته و موضوع را در تئاتر سیاهپوستان آمریکایی، تئاتر آفریقا و خاورمیانه پی می­‌گیرند. 
کتاب حاضر چشم­‌اندازی جامع و دقیق در زمینۀ تاریخ تئاتر جهان از حدود سال‌­های 1870 تا کنون به مخاطب ارائه می‌­دهد و مطالعۀ آن به همه علاقه­‌مندان هنر تئاتر و نمایشنامه‌­نویسی و هنرمندان رشته‌­های هنرهای نمایشی پیشنهاد می‌­شود.
 
کتاب «تئاتر زنده: تاریخ تئاتر مدرن» اثر ادوین ویلسون و الوین گلدفارب در 470 صفحه با ترجمۀ محمد باقر قهرمانی از سوی انتشارات قطره با بهای 385 هزار تومان روانه بازار کتاب شده است.