سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، حميد زرين‌كوب سال 1315 در بروجرد متولد شد و دوران دبستان و دبيرستان را در آنجا گذراند. از کودکی این توفیق را داشت که به دلیل داشتن برادری چون عبدالحسین زرین‌کوب در کنار خود با فضای ادبی انس بگیرد و به تدریج نزدیک‌ترین همیار و همکار برادر شود.
حميد زرين كوب پس از ديپلم به كار معلمی در شهر بروجرد پرداخت و سپس برای ادامه تحصیل به تهران عزیمت کرد و پس از دریافت مدرک لیسانس در دبيرستان‌های اين شهر مشغول به كار شد. در جهت دانش‌اندوزی هيچگاه از تلاش باز نايستد و تا مرحله دكتری به تحصيلات خود ادامه داد. پس از آن در سال 1349 به استخدام دانشگاه مشهد درآمد و تا سال 1356 در اين دانشگاه ماند و از آن پس به دانشگاه تهران منتقل شد و تا پايان عمر در دانشكده ادبيات و علوم انساني اين دانشگاه به تدريس و تحقيق اشتغال داشت.
وی سال‌ها در کنار تدریس به مطالعه و پژوهش ادبی اهتمام کرد و کتاب وی با نام «چشم‌انداز شعر معاصر» از آثار مرجع در حوزه نقد ادبی به شمار می‌رود. اين كتاب در واقع بحثی درباره شعر امروز فارسی از مشروطيت تا عصر حاضر است که در آن نویسنده از عوامل ديگر شعری مانند وزن و قالب و صورت‌های خيال‌انگيز شاعرانه و ارزش و اعتبار آنها در شعر هر يك از شاعران سخن به ميان آورده و كوشش کرده شعر را از ديدگاه خود شاعران نيز مورد بررسی قرار دهد.
«قلندرنامه خطیب فارسی یا سیرت جمال‌الدین ساوجی»، «قرائت فارسی و دستور زبان» و «نقد ادبی» دیگر آثار به جای مانده از حمید زرین‌کوب است. «قلندرنامه خطیب فارسی یا سیرت جمال‌الدین ساوجی» کتابی در شرح احوال جمال الدین ساوجی است که توسط خطیب فارسی در سال 748 ق سروده شده، درباره خطیب اطلاعات زیادی نمی‌دانیم جز اینکه اهل فارس بوده و بعد از کسب اندکی علم به تصوف علاقه‌مند می‌شود و به دنبال یافتن پاسخ سوالات خود رخت سفر می‌بندد.
وی کاملا به ادبیات کلاسیک و تصحیح متون فارسی تسلط داشت و استادی بود كه با نگاه همه‌جانبه توانست دانشجويانی را تربيت كند، كه امروز از استادان بنام ادبيات هستند. وی عمر کوتاه پنجاه ساله خود را تمام و کمال صرف خدمت به فرهنگ و ادب فارسی کرد.
شاید یکی از بهترین تعاریف درباره مقام ادبی حمید زرین‌کوب را بتوان به متنی از مظفر بختیار نسبت داد و در آن آمده است: «دكتر حميد زرين‌كوب دانشمندي فرهنگ‌ور بود؛ ولي ارزش واقعی او در كمال انسانی‌اش بود، كه افسوس به مدرسه و درس و كتاب هرگز ميسر نشود و سينه‌ای آتش‌افروز خواهد. ادب درس را با ادب نفس توأم داشت. كم‌تر كس را نصيبه‌ي اين توفيق و موهبت الهي دست مي‌دهد، كه خوانده‌ها و آموخته‌ها و يادداشت‌ها مايه‌ي معرفت و از خود برآمدن شود. درواقع زندگي كوتاه و بارور حميد زرين‌كوب، همه در مهر به انسان و پژوهش در لطيف‌ترين ميراث ذوق و ادب و هنر انسان‌ها سپری شد. او پژوهشگری نوجو و نوآور بود.»
نامش جاودان می‌ماند.
چهارشنبه ۲۵ مرداد ۱۴۰۲ - ۱۰:۲۴
نظر شما