عماد حمرونی دوست فرانسوی – تونسی نادر طالب زاده در بزرگداشت نادر طالبزاده گفت: اولین بار وقتی نادر طالب زاده که درباره بیداری اسلامی سخن میگفت؛ شخصیت او انقلابی و کاریزماتیک بود.
درابتدای این نکوداشت بعد از پخش سرود ملی و تلاوت قرآن کلیپی کوتاه از او نشان داده شد، بعد از آن دبیر جشنواره حمیدی مقدم توضیحات کوتاهی درباره نادرطالب زاده داد وی در رابطه با این بزرگداشت عنوان کرد: این کوچکترین کاری بود که میتوانستیم برای بزرگداشت نادر طالبزاده انجام دهیم، علت انتخاب این روز را این است که وقتی سال پیش به او اطلاع دادم قرار است جشنواره سینما حقیقت به صورت آنلاین برگزار شود و تعطیل نیست بسیار خوشحال شد.
حمیدی مقدم در ادامه صحبت هایش افزود: صداقت او در انعکاس تفکرش مشهود بود. نادرطالبزاده در اظهار نظرش شجاع و نترس بود.
او درباره روابط بین المللی و ارتباطات طالب زاده با سینمای جهان گفت: وقتی الیور استون میخواست به ایران بیاید فقط حاضر به گفتوگو نادر طالب زاده شد.
دبیر جشنواره شانزدهم سینما حقیقت در مورد خصایص اخلاقی نادرطالب زاده عنوان کرد: نکته مشهود در او امید بود و هیچگاه گلایه نمیکرد، ویژگی خاص او تعهد و راستگوییش بود.
در طول صحبت های افراد مختلف سه کلیپ از زندگی و شخصیت نادرطالب زاده پخش شد. کلیپ اول مختصری درباره برگشت او از آمریکا به ایران و رفتنش به جبهه و بازگشت به تهران با مجروح شدن دستش بود.
سخنران بعدی این نکوداشت محسن اسلام زاده مستندساز بود. او درباره نحوه آشناییاش با نادرطالب زاده چنین گفت: مستندی درباره سیستان و بلوچستان ساخته بودم. به من گفتند به دیدار نادرطالب زاده بروم. او وقتی فیلم را دید گفت تو من را یاد ابراهیم اصغرزاده انداختی و به کارشناسان شبکه دو معرفیام کرد. من از حاج نادر یاد گرفتم بچههایی که تازه کارند را باید مورد توجه قرار داد. از عادتهایش این بود که اول بحث را پخته میکرد و بعد جلوی دوربین میبرد.
وی در ادامه از خاطراتش درباره دیدار رهبری با حاج نادر طالبزاده یاد کرد و تصزیح کرد: رهبری در صحبتهایش طالبزاده، حرفهای حاج نادر را یادداشت میکردند و همان حرفها باعث شد شبکه مستند راهاندازی شود.
اسلام زاده همچنین تأکید کرد: حاج نادر برای مستند سازان تازه کار پدری میکرد و هر کس حرفهای تر میشد را به سراغ دنیای حرفهای در امر مستند میفرستاد. اما یک درد ودل داشت آن هم این بود که درباره دوستانش که حالا سمت گرفتهاند میگفت اینها آنطرف میز با اینطرف میز فرق دارند.
عماد حمرونی دوست فرانسوی – تونسی نادر طالب زاده از دیگر اشخاصی بود که در این مراسم صحبت کرد و گفت: اولین بار وقتی نادر طالب زاده که درباره بیداری اسلامی سخن میگفت؛ شخصیت او انقلابی و کاریزماتیک بود. طالب زاده در حوزه سیاسی و ارتباطات در حوزه مقاومت استادی بلامنازع است که توانسته متفکران و افراد تاثیر گذاری از اروپا روسیه و غیره را دور هم گردآورد. آنها در موضوعات مهمی همچون مقابله با صهیونیست و مقابله با تکبر و منفیگرایی رسانهای جهان گفتگو میکنند.
کلیپ دوم بعد از سخنان حمرونی پخش شد که بیشتر شامل نظرات دوستان خارجی نادر طالبزاده درباره شخصیت این فیلمساز بود..
در ادامه مجید شاه حسینی از دوستان نادر طالب زاده صحبت کرد و گفت: نادر طالبزاده شهروند تاریخ مقدس بود.
سپس او از دفاع مقدس گفت و از تاریخ مقدس که از آدم و حوا شروع شده و در دوره ما هم تمام نمیشود. دفاع مقدس را قسمتی از این تاریخ دانست که نادر طالبزاده رهپوی این تاریخ بود و به دنبال رسالت خود بود و برای خود نمیزیست.
وی نادر طالب زاده را با کسی که در پیاده روی اربعین راه میپیماید؛ مقایسه کرد و او را شهیدی زنده خواند که تاریخ شهادتش به عقب افتاده است و تصریح کرد: چنین شخصیتی قرار است بماند تا مسیر تاریخ مقدس را به ما نشان دهد.
دکتر شاه حسینی گفت: طالبزاده آنچه را باور داشت با تواضع میزیست. همواره معلم بود. حتی با او فیلم مستند بیداد خاموش درباره جانبازان شیمیایی را ساختم. طالبزاده بود که برای اولین بار مسأله غرامت شرکتهای خارجی برای فروش سلاح شیمیایی به عراق را مطرح کرد. او فیلمسازی متواضع بود و در سریال بشارت منجی با او همکاری داشتم از ویژگی های او این بود که در عین تواضع فیلمی با پروداکشن عظیم را میساخت.
در ادامه با حضور رئیس سازمان سینمایی محمدخزایی و محمد حسین نیرومند معاون وزیر فرهنگوارشاد اسلامی و مجید شاه حسینی و محمد حمیدی مقدم دبیر جشنواره نشان جشنواره حقیقت به دخترش مریم طالب زاده اهدا شد.
مریم طالب زاده پشت تریبون رفت و ضمن عذرخواهی از اینکه مانند پدرش سخنران خوبی نیست گفت: از پدرم تشکر میکنم به خاطر آزادی که در انتخاب و پیدا کردن مسیر به من داد و از شاگردان و دوستداران پدرم میخواهم، نگذارند علفهای هرز یاد و خاطره او را بگیرد.
در پایان نشست تقدیری از رضا گنجی عکاس و فیلمبردار و مستندساز شد. وی گفت:انتظار تقدیر از خود را نداشتم من حدود ۷ کاربا نادرطالب زاده از افغانستان تا بوسنی و جاهای مختلف ساختم.
نادر همیشه در هر کشوری به دنبال چیزی از ایران برای متوجه کردن داخل کشور به موضوعات مهم و ایرانیان خارج از کشور بود. مثلا به دنبال ردپایی از مسلمانان ایرانی آندلس در سیصد سال پیش میگشت و آنها را پیدا میکرد. نادرشیعه مخلص درکارش بود. به قول دخترش نگذاریم علفهای هرز درباره او رشد کنند. او مستندسازی فیلسوف بود.
نظر شما