«حسن قريشي» مدير پايگاه روستاي تاريخي كندوان با بيان اين مطلب به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: «مردم‌نگاري كسب اطلاعاتي درباره زندگي جامعه روستايي است كه با روش‌هاي پرسشنامه‌اي، آماري و تحقيقي در ساير رشته‌هاي علوم‌انساني تفاوت دارد.»
اين پژوهشگر حفاظت و مرمت بافت روستاي يادآور شد: «مردم‌نگاري برخي از روستاها صحيح است ولي نمي‌توان تاريخ‌نگاري درستي از آن‌ها به دست آورد زيرا پژوهشگران بايد مردم‌نگاري را بر اساس تاريخ نگاري‌ها گردآوري و تدوين كنند.»
وي به پژوهش مردم‌نگاري اشاره كرد و افزود: «در پژوهش مردم‌نگاري، زمينه پژوهش بايد محدود و از روستايي كوچك آغاز شود، مانند روستاي «حيله‌ور» در آذربايجان شرقي كه در زير زمين مدفون شده و بايد به شكل مستند پژوهش‌هاي آن گردآوري شود.»
مسوول بخش طراحي ساختمان پايگاه پژوهشي كندوان خاطرنشان كرد: «مردم‌شناسي شامل آداب و رسوم، لباس‌هاي محلي و سنتي، شيوه زندگي و ابزار مورد استفاده، ازدواج، مرگ، نوع زندگي، معيشت هر منطقه است.»
وي به جنبه‌هاي مختلف مردم‌شناسي اشاره كرد و گفت: «مردم‌شناسي جنبه‌هاي مختلفي از اقليم، اقتصاد، معيشت، اجتماع، خانواه، مذهب، اعتقادات و باورها، هنر، ادبيات شفاهي و ... را دربردارد و با گردآوري آن مي‌توان به جنبه‌هاي مختلف آداب و رسوم يك منطقه روستايي و شهري پرداخت.»
اين پژوهشگر با اشاره به مستند بودن مردم‌نگاري‌ها يادآور شد: «آداب و رسوم روستايي بخش مهمي از ميراث فرهنگي كشورمان به‌شمار مي‌آيد و بايد بر اساس تاريخ‌نگاري صورت گيرد تا بتوان به مردم‌نگاري درستي از روستاها دست يافت.»
«قريشي» به فرآيند باستان‌شناسي اشاره كرد و گفت: «باستان‌شناسي از روي سفال‌ها، حفاري‌ها و آثار به‌دست آمده محقق مي‌شود كه با مردم‌نگاري ارتباط نزديكي دارد و بايد مردم‌نگاري روستاهاي مختلف را مطالعه كنيم تا بتوانيم به نقاط ناشناخته در يك روستايي دست يابيم.»
وي همچنين خاطرنشان كرد: « بهتر است گردآوري مردم‌نگاري و تاريخ‌نگاري به روز باشد زيرا پژوهشگران در پژوهش‌هاي جديد به مواردي دست مي‌يابند كه مي‌تواند تاريخ دوره‌اي خاص را تغيير دهد.»
اين پژوهشگر تاريخ روستايي در پايان گفت‌وگو تأكيد كرد: « اطلاعات مردم‌نگاران همواره بايد پويا و روزآمد باشد تا پژوهشگران و محققان بتوانند به عنوان منبعي ارزشمند از اين اطلاعات استفاده كنند.»
دوشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۸۷ - ۱۳:۲۲
نظر شما