در بخشی از این اسناد آمده است: «در سال ۱۹۴۱ میلادی مطابق با ۱۳۲۰ هجری شمسی وضع متفقین در جنگ جهانی دوم یاس آوربود و تنها راهی که برای رسانیدن کمک به شوروی به روی آنها باز بود راههای ایران بود. متفقین برای نقض بیطرفی ایران به استفاده مجانی از این راهها و دیگر منابع ایران درصدد بهانهجویی برآمدند در ۲۸ تیرماه سال ۱۳۲۰ هر یک از دولتهای شوروی و انگلستان یادداشتی تسلیمی وزارت خارجه ایران کردند. در این یادداشت به خطرهای ستون پنجم و آلمانی های مقیم ایران و اخراج آنها از ایران اشاره شده بود.
![](/images/docs/000310/310486/images/169046483.jpg)
دومین یادداشت در همین باره در ۲۵ مرداد تسلیم شد با اینکه ایران بی طرفی خود را تایید کرد در ساعت چهار بعد از نیمه شب سوم شهریور نمایندگان شوروی و انگلستان سوم یادداشت خود را تسلیم کردند و دولت به ایران نیرو فرستادند.
ناوگان بریتانیا کشتی های ایران را در بندر شاپور بمباران و جمعی را به قتل رساندن و در بندر شاپور اهواز و آبادان نیرو پیاده کردند از راه خانقین و قصر شیرین نیز شروع به تعرض در داخل خاک ایران کردند. نیروهای شوروی نیز از راه جلفا و ماکو و نقاط دیگر مرزی و سواحل خزر به داخل ایران هجوم آوردند...»
نظر شما