اکبر صحرایی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در حاشیه بازدید از غرفه ایبنا در سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، درباره آثارش توضیح داد: امسال  3 کتاب چاپ نخست از من از سوی انتشارات به نشر در نمایشگاه عرضه شده است که یکی از آنها در رمان نوجوان «آرزوی چهارم» نام دارد که به موضوع جنگ می‌پردازد اما با نگاهی روانشناسانه به توانایی‌های کودکان و نوجوانان. در این کتاب راوی نوجوانی حضور دارد که از نظر جسمانی مشکل دارد و در معرض جنگ قرار می‌گیرد و جنگ بهانه‌ای می‌شود برای غلبه بر نواقص جسمانی‌اش. فرم رمان فلش بک است و اوج آن از یکی از عملیات‌ها شروع می‌شود و نوجوان درگیر خاطراتی می‌شود که منجر به قطع عضوش شده و به دو صورت ظاهری و ذهنی با جنگ درگیر می‌شود. در مدت عملیات به تدریج زخم نوجوان بهبود می‌یابد و به شناخت تکاملی دست می‌یابد.
 
این نویسنده و منتقد ادبی در ادامه بیان کرد: کتاب بعدی «سنگر الاف‌ها» نام دارد که شامل 55 داستان کوتاه است که به صورت نخ تسبیح به هم اتصال دارند و خواننده حین خواندن داستان به لایه‌های زیرین آن می‌رسد. در این کتاب هم موضوع جنگ و دفاع مقدس را دستمایه قرار داده‌ام و به نوعی می‌توان گفت در ادامه مجموعه 7 جلدی طنز «دار و دسته دارعلی» است که قبلا در انتشارات سوره مهر چاپ شده بود. کار بعدی هم «پیرمرد و حوری» نام دارد که مجموعه‌ 22 داستان کوتاه است و به موضوع جنگ و اتفاق‌ها و تبعات آن می پردازد.
 
این نویسنده و منتقد ادبی همچنین به آثاری که از او به زبان‌های دیگر منتشر شده اشاره کرد و گفت: امسال کتاب «تپه جاویدی و راز اشلو» از سوی ناشر لبنانی به زبان عربی ترجمه و بدون اجازه و پرداخت کپی رایت منتشر شده و اکنون هم در نمایشگاه عرضه شده است. البته دوکتاب «کاش کمی بزرگتر بودم» و «معمای کانال ماهی» نیز به زبان انگلیسی ترجمه و منتشر شده است.

مشکلات صنعت نشر تمایل نویسندگان به نوشتن را کاهش داده است
وی درباره وضعیت تالیف در حوزه کودک و نوجوان نیز توضیح داد: وضعیت تالیف در این حوزه اصلا راضی‌کننده نیست مخصوصا در حوزه تخصصی جنگ و دفاع مقدس بسیار کم‌کار شده و نیاز به کارهای تالیفی بیشتری داریم. اما با وجود فضای ایجادشده در حوزه نشر و مشکلات موجود تاثیراتی روانی بر نویسنده‌ها سبب شده کمتر به تالیف کتاب بپردازند.

صحرایی در ادامه به ساختار نویسندگی در حوزه کودک ونوجوان اشاره کرد و گفت: شغل نویسندگی به صورت حرفه‌ای تعریف نشده است و ما نمی‌دانیم به چه کسی نویسنده کودک بگوییم لذا نیاز به وضع قانون در این زمینه داریم. اغلب نویسندگان ما دوشغله هستند و وقت زیادی را برای تالیف نمی‌گذارند. درحالی که باید راه و استراتژی مشخصی در این زمینه وجود داشته باشد.

خالق «دارو دسته دارعلی» گفت: موضوع بعدی تربیت آکادمیک نویسندگان کودک و نوجوان است که باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. بحث تئوری مورد نیاز نویسندگان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. باید ببینیم چه تئوری به نویسندگان تزریق شود تا بتوانند محتوای مورد نظر را تولید کنند. همه این کارها در غرب انجام شده که شاهد انتشار کتاب‌های خوبی در آنجا هستیم.