به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از سایت ثریوگلوبال- در طی چند دهه گذشته، خاطره‌نویسی به طور فزاینده‌ای به ژانر محبوبی در میان مردم تبدیل شده که یک دلیل آن شاید وجود تلویزیون باشد که با تدارک برنامه‌هایی درباره زندگی خصوصی سلبریتی‌ها، مردم را به دنبال تماشای زندگی پرماجرا و کارهای روزانه‌شان ترغیب می‌کند و یا شاید سبب آن وجود مردم رنج‌دیده‌‌ای باشد که از طریق خواندن زندگی‌نامه‌ها و کتاب خاطرات تلاش می‌کنند درس‌ها و تجربیاتی را برای مقاومت در شرایط سخت بیاموزند.
نویسندگان ژانرهای دیگر ادبی نیز به تدریج از این گرایش و تمایل روبه‌رشد به سمت ژانر خاطره باخبر شده و رمان‌نویسان امروزه هرچه بیشتر به دنبال این هستند که آثار داستانی در هیئت خاطرات منتشر کنند تا از این طریق بتوانند مخاطبان بیشتری برای خودشان دست‌و پا کنند.
با این وجود نوشتن کتاب خاطرات مناسب همه افراد نیست. بر خلاف کتاب‌های خودزندگی‌نامه‌ای، کتاب‌های خاطرات در ساختاری شبیه داستان با یک موضوع گسترده و مهم و هدفمند نوشته می‌شود. خودزندگی‌نامه‌نویسان می‌توانند زندگی یک نفر را تحت پوشش قرار می‌دهند؛ اما خاطرات بر این تاکید می‌کنند که چطور یک اتفاق، حرکت و یا سکون یک زندگی را به طور کامل تحت تاثیر قرار داده و سرشار از لحظه‌های تاثیرگذار عموما با درسی از زندگی و یا بیان یک هدف شخصی پایان می‌یابند.
بنابراین شما تنها زمانی می‌توانید کتاب خاطرات تاثیرگذار، قوی و جالبی بنویسید که به داستان درون خود اجازه بروز و ظهور دهید و و بدانید که نیازی هم نیست تا همه امور و مسایل را در کتاب خود بازگو کنید. می‌توانید درباره آنچه برای شما اتفاق افتاده و تاثیرش بر زندگی شما بدون به اشتراک گذاشتن دیگر جزئیات کم‌اهمیت بنویسید. اگر هنوز آمادگی این را ندارید تا به صورت عذرناپذیری شفاف و اصیل باشید، نوشتن این ژانر را فراموش کنید.
به عنوان نمونه یکی از پرطرفدارترین کتاب‌های خاطرات شامل کتاب‌هایی می‌شود که تجربه یک زندگی خاص و مشخص مسیر یک زندگی را به طور کامل تغیییر داده است. تردیدی نیست که در این مسیر تصمیماتی نادرست اخذ و از آن درس‌های بزرگی گرفته شده؛ اما هیچ یک از نویسندگان حرفه‌ای صفحات کتاب خود را با دفاع کردن و یا قضاوت کردن اشتباهات و یا رفتارهای اشتباه به هدر نمی‌دهند.
از طرف دیگر کتاب‌های خاطراتی که هدف از آن‌ها گفتن قصه نیست و خالی از پیام روشن، موضوع و هدف باشند و به جای آن به بیان چالش‌های زندگی، ارائه دیدگاه‌ها و ایدئولوژی‌ها درباره زندگی و امور دیگر پرداخته‌اند سخت شکست خورده و به کتاب‌های انگیزشی تقلیل پیدا کرده‌اند.
و در آخر این که هیچ‌کسی هیچ‌گونه تعهدی برای نوشتن خاطرات خود و یا وارد کردن جزئیات زندگی شخصی در آثارش را ندارد. بنابراین حتی اگر بخش کوچکی از شما برای انجام این کار تردید دارد هرگز به دنبالش نروید. شما می‌توانید به روش‌های دیگری نیز تاثیرگذار و الهام‌بخش باشید.
چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۲:۲۸
نظر شما