فرزانه کر‌پور، نویسنده و بنیانگذار جازه ادبی بهمن، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره این جایزه بیان کرد: ایده این جایزه از آن‌جا شکل گرفت که من به این فکر افتادم،‌ برای بچه‌هایی که دوست دارند داستانشان جایی چاپ شده و خوانده شود، مقصودم از بچه‌ها لزوما جوانان نیست بلکه منظورم کسانی است که به نوشتن علاقه دارند، اگر کوششی می‌کنند یا همیشه وسوسه نوشتن در ذهنشان بود، شرایطی فراهم شود تا دیده شوند.  

وی در ادامه بیان کرد: همچنین در یک فضای کاملا سالم سنجیده شوند بدون این که ما شناختی به طور خصوصی از نویسنده آن داستان‌‌ها داشته باشیم. یعنی فقط با معیار داستانشان و این که چه مقدار توانستند داستان خوبی بنویسند آثارشان بررسی شود و این افراد را با این جایزه تشویق کنیم.

این مترجم همچنین گفت: من با این ایده سراغ این کار رفتم و قصدم این بود که خودم با مطرح کردن‌شان و حداقل جایزه‌ای که می‌توان به برندگان آن داد این کار را انجام دهم؛‌ حتی اگر این افراد و داستان‌های‌شان را بتوان در فضای مجازی مطرح کرد.

او درباره حامیان مادی و معنوی نخستين دوره جایزه ادبی بهمن اظهار کرد: زمانی که این ایده را با پسرم فرزین طهرانیان که موزیسین و استاد موسیقی است مطرح کردم از این ایده استقبال کرد و حاضر شد تا حدی که در توانش است حامی مادی این جایزه شود و مابقی آن را خودم بر عهده گرفتم.

کرم‌پور درباره نقش نشر دف در این جایزه گفت: محل زندگی من نزدیک نشر دف است و از دو سه سال پیش با این نشر و دوستان حاضر در آنجا آشنا شدم؛ کتابفروشی دارند که برای افراد آن اطراف محل گرمی است و به جایی برای دوستان اهل کتاب تبدیل شده است.

او در ادامه افزود: روزی که من تصمیمم را درباره اجرای این جایزه گرفتم و پسرم نیز از من حمایت کرد برای پیاده‌روی رفتم و سری به دوستان کتابخانه نشر دف زدم و من را به چای دعوت کردند؛ من از تصمیمم برای برگزاری جایزه ادبی بهمن با آن‌ها صحبت کردم، بلافاصله شعبانی اعلام آمادگی کرد که نشر دف،‌ فضا و امکاناتش را برای کمک در اختیار من قرار می‌دهد. به این ترتیب ما با یکدیگر شریک شدیم تا این جایزه را امسال بر پا کردیم و امیدواریم در سال‌های بعد ادامه پیدا کند و جایزه ادبی بهمن را به دوستانی که اهل ادبیات هستند اهدا کنیم.
 
وی درباره تعداد آثاری که به این جایزه رسیده است گفت: حدود 54 داستان به دست ما رسید که از این تعداد ما یازده داستان را انتخاب کردیم و خوشبختانه در بین این 54 اثر داستان‌های خوبی را خواندیم و این یازده اثر این شرایط را داشتند که می‌توانستند چاپ شوند. نخستين کتاب جایزه بهمن با این یازده اثر منتشر شد.

این نویسنده درباره اظهار کرد: اول این که داستانی را که می‌خوانی احساس کنی داستان است و از حداقل‌های دراماتیک برخوردار است،‌ به نوع نگارش و لحن پالودگی زبان فارسی در داستان مضمون که چه مقدار این مضمون بدیع و تازه بود و نویسنده چه مقدار نگاه ریزبینانه‌ای داشته است به تمام این اوامر توجه شده است.

فرزانه کرم‌پور در پایان گفت: این مسابقه حداقل تا زمانی که من زنده‌ هستم ادامه خواهد داشت مگر این که به نحوی از ادامه آن جلوگیری شود یا این که من نباشم. فراخوان این مسابقه برای سال آینده بدین گونه‌ خواهد بود که از هفته سوم اسفند آگهی آن چاپ خواهد شد، دوستان می‌توانند در رسانه‌های اجتماعی نیز آگهی آن را مشاهده کنند. علاقه‌مندان به شرکت در این جایزه ادبی می‌توانند طبق شرایطی که در آگهی ثبت می‌شود تا آخر مردادماه سال 1398 داستان‌هایشان را برای ما بفرستند.