رمان « انجمن شاعران مرده» که از روی فیلمی به همین نام اقتباس شده است، پس از سالها از سوی انتشارات کتاب پنجره تجدیدچاپ شد.
ماجرای «انجمن شاعران مرده» در دبیرستانی شبانهروزی به نام ولتون میگذرد. این دبیرستان یکی از شاخصترین مدارس آمریکایی است که مقررات خاصی در آن رعایت میشود. گیل نولان مدیر مدرسه هر روز بر سکوی دبیرستان میایستد و همانطور که به چهرههای جوان و پرحرارت دانشآموزانش مینگرد از آنها میپرسد:
«آقایان، ارکان چهارگانه کدامند؟
... همه یکصدا فریاد میزنند:
سنت، افتخار، انضباط! سرافرازی.»
کیتینگ معلم جوانی است که به ناگاه به گروه تدریس مدرسه میپیوندد و در خلال شعرهایی که برای دانشآموزانش میخواند، درس زندگی به آنها میدهد. شاعر مورد علاقه او والت ویتمن است که کیتینگ آموزههای اصلی خود را از اشعار او به دانشآموزان انتقال میدهد:
«... ای من، ای زندگی، به چه باید دلخوش داشت؟
به اینکه تو اینجایی - که زندگی هست و یگانگی
که نمایش بزرگ هنوز پابرجاست،
تا تو هم کلامی بر آن بیفزایی»
و همینطور آرامآرام معلم جدید قواعد ثابت و یكنواخت مدرسه را به هم میریزد. کیتینگ سعی دارد كه چگونه لذت بردن از زبان و واژهها را به آنان آموزش دهد و شاگردانش را به این نتیجه برساند كه واژگان و اندیشهها، قدرت تغییر جهان را دارند.
نقطه اوج رمان در جایی است که دانشآموزان از طریق سالنامهای پی به وجود انجمنی به نام « انجمن شاعران مرده» میبرند. انجمنی که معلم جوانشان روزی در آن عضو بوده است.دانشآموزان در اینکه این انجمن با آن نام عجیب و غریبش چه میتواند باشد، به توافق نمیرسند و از خود کیتینگ قضیه را جویا میشوند. کیتینگ به زیبایی توضیح میدهد:
«شاعران مرده انجمنی بود برای مکیدن جوهر حیات. این عبارت که از ثارو است، در هر جلسه یادآوری میشد. گروه کوچیکی از ما توی غار قدیمی جمع می شدیم و به نوبت اشعاری از شلی، ثارو، ویتمن یا شعرهای خودمون رو میخوندیم و بعد افسون جذبه اون لحظهها مسحورمون میکرد.»
پسرها غاری را که اعضای سابق انجمن شاعران مرده در آن جلساتشان را برگزار میکردند، مییابند و نیل، یکی از دانشآموزان شاخه ولتون از انجمن را در غار با خواندن اشعاری از کتابی که کیتینگ برای او گذاشته بود،افتتاح میکند:
« من به جنگل رفتم چون سر آن داشتم که آگاهانه زندگی کنم.
من بر آن شدم که ژرف بزیم و تمامی جوهر حیات را بمکم.
هر آنچه را که زندگی نبود ریشهکن کنم تا آن دم که مرگ به سراغم میآید، چنین نپندارم که نزیستهام.»
رمان « انجمن شاعران مرده» از لحاظ تکنیکال اثر شاخصی در ادبیات جهان به شمار نمیآید اما به لحاظ مضمون و پرداخت آن اثر بسیار ارزشمندی است و درونمایه مسحورکننده آن بارها و بارها مورد تقلید و دستمایه نوشتن قرار گرفته است. «انجمن شاعران مرده» کتابی است سراسر روح و عمق و الهام. غار، شعر، زن، نیمکت،معلم و هر چیزی که این رمان حیات خود از آن میگیرد، نماد است. اما نمادهایی به دور از شعارزدگیهای معمول. این رمان به یقین یکی از آرمانگرایانهترین آثار ادبی است.
ترجمه این کتاب به رغم رسم وتواضع و فروتنی که مترجم روانشاد آن حمیدخادمی در مقدمه کتاب ذکر کرده، ترجمه بسیار خوب و روانی است.
رمان «انجمن شاعران مرده» پس از سالها در 207 صفحه و شمارگان 1100 نسخه به قیمت 21000 تومان در اواخر سال 1396 از سوی انتشارات کتاب پنجره تجدیدچاپ و راهی بازار کتاب شد.
نظر شما