فضه غلامرضا کاشی؛ از اعضای تیم اجرایی «نذر کتاب» در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با اشاره به سابقه حرکت فرهنگی «نذر کتاب» گفت: در سال 91 علی سیدآبادی یادداشتی در یکی از روزنامه‌ها نوشته بود و موضوع یادداشت در مورد خانم مسنی بود که هر سال هزینه یک افطاری را می‌داد و می‌خواست که معادل آن هزینه برای بچه‌های روستایی و کم بضاعت کتاب خریداری شود.
 
وی ادامه داد: هدف از این کار این بود که این مفهوم منتقل شود که کار خیر می‌تواند شکل‌ها و روش‌های دیگری هم داشته باشد و از همان زمان این کار برای من خیلی جذاب شد و تصمیم گرفتم با تعدادی از دوستان این حرکت فرهنگی را آغاز کنم.
 
غلامرضا کاشی با اشاره به اقداماتی که در این زمینه انجام شده است، توضیح داد: ابتدا از طریق شبکه  اجتماعی گوگل پلاس که مربوط به آن دوره بود فراخوان دادیم و به مرور علاقه‌مندان به این حوزه زیادتر شد، ما هم برای اینکه بتوانیم حجم بیشتری از کتاب‌ها را از مردم جمع‌آوری کنیم با حمایت و کمک شهر کتاب مرکزی اقدام به این کار کردیم.
 
وی یادآور شد: در دوره اول نزدیک به 8 هزار جلد کتاب جمع‌آوری شد، بعد از دریافت کتاب‌ها، روستاها و مراکزی که مورد هدف ما بودند شناسایی و نوع مقاصد و روستاها بر اساس نیازها دسته‌بندی شدند.
 
غلامرضا کاشی با اشاره به سابقه چهارسال اخیر، تاکید کرد: بعد از برگزاری چهار دوره از این اقدام فرهنگی، روال کاری ما به این نحو است که از چند ماه قبل فراخوان می‌زنیم و با افرادی که کتابدار یا معلم هستند در یک روستا ارتباط می‌گیریم و حجم و تنوع  کتاب‌های مورد نیاز را از آن‌ها می‌گیریم و بر اساس فرمی که پر می‌کنیم ارسال کتاب‌ها را انجام می‌دهیم.
 
وی با بیان اینکه هر سال روستاهای جدیدتری به چتر حمایتی این طرح می‌پیوندند، گفت: سه دوره است که علاوه بر روستاها با زندان‌ها هم کار می‌کنیم، یک سری موسسات خیریه نیز مثل مدارس خودگردان کودکان افغانستانی، خیریه مهر طاها یا اماکنی که از بچه‌های بی‌سرپرست حمایت می‌کنند نیز هستند که شامل این طرح می‌شوند ولی همچنان مقاصد روستایی در این طرح خیلی بیشتر است.
 
وی افزود: مورد جالبی که در یکی دو دوره اخیر از سمت روستاها و زندان‌ها به آن خیلی اشاره و تاکید شده است به مبحث کتاب مهارت‌آموزی می‌توان اشاره کرد مانند خیاطی، گلدوزی، دامداری، پرورش بلدرچین و ... به همین دلیل همکاران نرم‌افزاری نوشتند که برای هر مقصد برچسب‌هایی تهیه می‌شود تا هر شخصی می‌خواهد کارتن‌ها را پر کند و بداند که برای آن مقصد خاص باید چه مدل کتاب‌هایی را پر کند.
 
غلامرضا کاشی همچنین درباره نحوه دریافت و جمع‌آوری کتاب‌ها، گفت: البته مردم هم برای ما کتاب می‌آوردند و تنها جایی که با ما همکاری جدی دارند معلم‌هایی هستند که در تهران کار می‌کنند. مشکل ما این است که ما انبار نداریم و نمی‌توانیم در طول سال کتاب‌ها را جمع‌آوری کنیم و به همین خاطر مجبوریم همان زمان که کتاب‌ها ارسال می‌شود تفکیک و بسته‌بندی را همزمان انجام بدهیم.
 
وی با تاکید بر اینکه مشارکت‌های ناشران در این طرح خیلی خوب بوده است، ادامه داد:  متاسفانه امسال مقدار اندکی بودجه از کمک‌های مردمی به دست ما رسیده است در حدود چهار میلیون تومان اما نهاد کتابخانه‌های عمومی با ما همکاری می‌کند و نزدیک 3 هزار جلد کتاب به ما دادند، کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران هم همکاری خیلی خوبی دارد اما امسال مشارکت های مردمی کم بوده است.
 
غلامرضا کاشی با تاکید بر این نکته که این حرکت کاملا غیرانتفاعی بوده است، تصریح کرد: ما هیچ منفعتی در این مسیر نداریم جز اینکه مسیر مقدس نذر را ادامه می دهیم. ما حتی خیلی اوقات هزینه‌های جانبی کار را از جیب خودمان می‌دهیم ، زیرا معتقد هستیم نذر یکی از آموزه‌های ادیان ابراهیمی است و بزرگترین دغدغه و هنر ما این است که این مسیر را ادامه بدهیم و چراغ را به دست افراد دیگری که تمایل به ادامه دادن این مسیر دارند بسپاریم.
 
وی تاکید کرد: علاقه‌مندان می‌توانند در صورتی که تمایل دارند کتاب‌های خوانده شده خود را تا پایان روز چهارشنبه 26 اردیبهشت ماه به دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، تالار ابن خلدون ارسال کنند.