رضا عبداللهی، شاعر آیینی و ترانه‌سرا در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: شاعر عاشورایی باید با موضوعات عرفانی و دینی کاملاً آشنا باشد. کسی که می‌خواهد درباره امام حسین(ع) لب به سخن بگشاید باید زندگی و سیره امام حسین(ع) را خوانده باشد.
 
وی افزود: غلو زمانی در شعر عاشورایی مجاز است که شاعر اطلاعاتی کامل درباره حضرت سیدالشهدا(ع) داشته باشد. اما سویه دیگر غلو در شعر فارسی و شعر عاشورایی انحراف از شعر است. شاعر باید میان تخیل شاعرانه و واقعیت حادثه عاشورا تعادل برقرار کند و بداند که چه می‌خواهد بگوید و با شعرش چه تأثیری بر قلب و احساسات و شور مخاطب می‌گذارد.
 
این شاعر ادامه داد: البته اصل شعر تصویرپردازی و ایماژ است. نمی‌توان غلو را در شعر عاشورایی حذف کرد و گفت که شعر باید به شکل دیگری سروده شود. در واقع ابزار سرایش شعر ترکیبات و صناعات لفظی و عینیت‌گرایی است.
 
او اضافه کرد: شاعر عاشورایی باید مقاتل مختلف را بخواند، با تاریخ اسلام آشنا باشد و صرفاً به نقل قول‌ها بسنده نکند و شعر شاعران مذهبی را خوانده باشد. او باید بداند که آیا مولوی و سعدی شاعرانی مذهبی هستند یا خیر. شاعر عاشورایی حتماً باید ترجیع بند محتشم کاشانی را خوانده باشد.
 
این ترانه‌سرا توضیح داد: برخی شاعران چه متقدمین و چه متأخرین شاعران مذهبی نیستند در حالی که ما آن‌ها را مذهبی می‌دانیم. اغلب این اشتباهات به کاربرد چند واژه بازمی‌گردد. شاعری ممکن است واژه‌ای به کار برده اما اصل سخن و شعرش ربطی به شعر ایدئولوژیک نداشته باشد. بنابراین معتقدم شاعر عاشورایی علاوه بر این‌ها باید شناخت درستی هم از تاریخ ادبیات فارسی داشته باشد.
 
رضا عبداللهی، شاعر و ترانه‌سرا، کارشناس ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی است. از وی تا کنون کتاب‌های متعددی به چاپ رسیده که از آن میان می‌توان به مجموعه ترانه «یاد تو در دل من توفان به پا می‌کنه» اشاره کرد.
 
دیوان‌های «واله اصفهانی»، «میرزا ابوالحسن فراهانی»، «شفیعای شیرازی»، «صبوری تبریزی» و «حسرت همدانی» با تصحیح او منتشر شده‌اند. مجموعه‌های شعر «در حاشیه سکوت» (غزل)، «گزیده ادبیات معاصر» (غزل)، «با تمام خستگی لبخند داشت» (مثنوی)، «دلم هرکجا هست یادش بخیر» (غزل)، «کدامین جمعه می‌آیی» (دوبیتی) و «بگو با چه لحنی بخوانم تو را» (مثنوی) از دیگر آثار منتشر شده او هستند.
 
علاوه بر این،‌ کتاب‌های «گلچین شعرا، بیا تا گل برافشانیم» (گردآوری)، «هجوگویان پارسی‌زبان» (پژوهش)، «خودستایی در بیان شاعران» (پژوهش)، «بحثی پیرامون زحاف رایج در شعر فارسی» (پژوهش) و «اندیشه‌های به یادماندنی» از عبداللهی به چاپ رسیده‌اند.