به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری سوییس، در پی درگذشت این چهره سرشناس ادبی مانوئله برتولی عضو شورای شهر تسین اظهار کرد: اورلی از نام‌های بزرگ ادبیات ایتالیایی زبان بود. او با اشعارش دنیایی سرشار از احساسات و استعدادهای تاثیرگذار زادگاهش را به دنیا نشان داده است. آثار اورلی نشان دهنده تعلق خاطر به سنت‌هایمان است و توانایی‌های ما را به خودمان اثبات می‌کند. این شاعر همواره در خاطراتی صمیمانه و بی‌نظیر که از خودش برجای گذاشته باقی خواهد ماند. 

برتولی در متن خود که در صفحه فیس‌بوک نیز منتشر شده به شکلی تکان دهنده و بسیار قدرشناسانه با این نویسنده خداحافظی کرده است.

اورلی که متولد 25 می 1921 در کانتون تسین بود، بیشتر عمرش را در همین ایالت سپری کرد. او که اغلب به سفر می‌رفت، سال 2001 اندکی پیش از هشتادمین سال تولدش گفت: البته این مسافرت‌ها پرخرج نیستند، مسافرت‌هایی بی‌دغدغه که با هواپیما، هلیکوپتر یا کشتی انجام نمی‌شوند. ضمن این که من از پرواز می‌ترسم.

اورلی پیش‌تر به عنوان شاعری جوان در حوزه زبان ایتالیایی به شهرت رسیده بود. او به نگارش شعر و داستان می‌پرداخت و به عنوان مترجم بخصوص برای ترجمه آثار گوته برای خودش نامی دست و پا کرده بود. بعدها با فعالیت در عرصه نقد ادبی در زمینه دیگری نیز خود را معرفی کرد. او علاوه بر این به عنوان معلم زبان ایتالیایی نیز در مدارس به تدریس می‌پرداخت. سال 1988 اورلی پس از کسب افتخارات بسیار در سوییس و ایتالیا موفق شد معتبرترین تجلیل ادبی آن زمان کشور سوییس یعنی جایزه بزرگ شیلر را کسب کند. از  آثار این نویسنده می‌توان به «انحصار» و «رویای والاسک» اشاره کرد.

از تازه‌ترین آثار منتشر شده از اورلی به زبان آلمانی می‌توان به کتاب «یک روز زندگی ما» اشاره کرد که امسال در انتشارات لیمات به زیر چاپ رفته است. نسخه ایتالیایی زبان این کتاب در سال 1960 با عنوان «یک روز در زندگی» منتشرشده بود.

نکته قابل توجه در مورد اورلی آن بود که با توجه به رسیدن به سن 90 سالگی همچنان در عرصه ادبیات فعال بود. او سال 2011 در مصاحبه‌ای اظهار کرده بود: اکنون در حال نگارش زندگینامه‌ای با عنوان «سوئیتی در سال‌ها» هستم و برای نوشتن آن از چهار ماشین تحریر قدیمی ام استفاده می‌کنم. کامپیوتر و اینترنت همچنان برای من بیگانه مانده‌اند.

اورلی با وجود تبدیل شدن به چهره ای شناخته شده، در کسب جوایز و راه یافتن به لیست‌های برتر چندان موفق نبود. او یکبار گفته بود که شهرت و افتخار همانند ابر آسمان گذرا هستند. در مقابل آن چیزی که او را خوشحال می‌کرد توجه به آثارش بود. برای او بیش از همه این توانایی حائز اهمیت بود که افکار شخصی و درونی‌اش را به بیرون انتقال دهد.