ابراهیم اصلانی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران درباره کتاب جدیدالتالیف «تفکر و سبک زندگی» پایه هفتم (پایه اول دوره متوسطه اول) گفت: در بررسی این کتاب و کتابهای مشابه مانند «فرهنگ و هنر»، بحث نقش محوری معلم در آموزش و انتقال مفاهیم به دانشآموز مطرح میشود که با توجه به تغییرات عجولانه محتوای کتابهای درسی در طی یک سال و فرصت محدود برای آموزش شیوه تدریس کتاب به معلمان، این موضوع به ضرر دانشآموز تمام میشود.
وی ادامه داد: طرح و انتقال مفاهیم مهم کار یک سال نیست و باید ریشه در آموزشهای گام به گام سالهای قبل داشته باشد. مگر معلم در طول سال چقدر وقت دارد که برای نمونه مبحث آداب معاشرت را به دانشآموز آموزش دهد و همین موضوع ضرورت داشتن یک برنامه بلندمدت و هوشمندانه را برای تغییرات کتابهای درسی مطرح میکند.
این روانشناس فرهنگی با تاکید بر اهمیت گنجاندن تفاوتهای قومی و فرهنگی در این کتاب اظهار کرد: در مبحث سبک زندگی، تفاوتهای قومیتی و فرهنگی مناطق و استانهای مختلف کشور موضوعیت پیدا میکند که در کتاب پایه ششم با عنوان «تفکر و پژوهش» به این شیوه اعمال شده که نگارش درسهایی از کتاب به خود دانشآموز محول شده است. در این کتاب نیز لازم بود تا جایی برای سبک زندگی خاص هر قوم و فرهنگ باز گذاشته میشد تا خرده فرهنگها تحت الشعاع فرهنگ اصلی قرار نگیرند.
اصلانی با اشاره به ایننکته که خودش پدر یک دانشآموز کلاس هفتمی است، گفت: اعمال سلیقههای شخصی در تنظیم کتابهای درسی بحثی همیشگی است و ما هنوز نظام نظارتی تعیینکنندهای که محل فکر و تصمیمگیری برای نظام آموزشی کشور باشد، نداریم. هماکنون نیز که وزیر آموزش و پرورش عوض شده باید منتظر تغییرات دیگری در چارچوب نظام آموزشی بود و من به عنوان یک پدر، نگران کتابهای درسی سال آینده فرزندم هستم.
مولف کتاب «مسایل آموزش و پرورش ایران» افزود: متاسفانه معلمان ما نیز تا این اندازه توانمند و حرفهای نیستند که بتوانند با تغییرات سریعا کنار بیایند و مشکلی در انتقال مطالب پیدا نکنند. انتخاب سلیقهای و عجولانه محتوا، توالی مطالب را به هم میریزد. این کتاب دربرگیرنده نکات مثبت و ایدههای خوبی است اما هیچ تضمینی وجود ندارد که در سال آینده ماندگار باشد و همین مساله است که وجود نگاهی هوشمندانه، ثابت و هدفمند را واجب میکند چرا که نباید از دانشآموز به عنوان وسیلهای آزمایشگاهی استفاده کرد.

نظر شما