دین جسم را هم تعالی میدهد

دین در لغت به معنی ملت، مذهب، کیش، آیین ،ورع، طاعت و نیز حساب، پاداش، جزا و مکافات آمده است ولی در اصطلاح، دین همان برنامه‌ی زندگی مادی و معنوی و دنیوی و اخروی انسان‌هاست که خدا به وسیله‌ی پیامبران برای انسان‌ها فرستاده است.
در فرهنگ لاروس بعد غیر مادی دین به عنوان جزء جداناپذیر و تغییر ناپذیر دین مطرح شده است. «دور کیم» از نظر اجتماعی دین را تعریف کرده و آن را شامل اعتقادات و اعمال خاص در برابر موجودات مقدس می‌داند که این اعتقادات، پایه‌گذار اخلاق اجتماعی بوده، تمامی کسانی را که بدان می‌پیوندند، با یکدیگر متحد می‌کند.
«بولی» دین را مجموعه‌ی باورها و اعمالی می‌داند که نسبت به یک واقعیت، به صورت فوری یا جمعی، اما متعالی پدید می‌آید. واقعیتی که انسان خود را به آن وابسته دانسته درصدد ارتباط با آن است.
برخی دین را مظهر توجه انسان به موجود فوق‌طبیعی به منظور شناخت هستی خود در این جهان و معنا دادن به بودنش عنوان کرده، برآن‌اند، هیچ جامعه‌ای نیست که در آن شکلی از دین وجود نداشته باشد. هم‌چنین دین با رسوخ در دل انسان، در تمامی حالات و لحظات، بر اندیشه و عمل او اثر گذاشته، جسم او را نیز تعالی می‌دهد.
چهار عنصر اساسی را در دینی شدن، قابل توجه دانسته‌اند، که عبارت‌اند از:
اول ـ یافتن اعتقاد و افکاری معین درباره‌ی پدیده‌ها؛
دوم ـ داشتن تجربه‌های درونی یا حالات درونی معین؛
سوم ـ داشتن التزام درونی؛
چهارم ـ عمل کردن به برخی از کارها.

صفحات 294 و 295/ هویت دینی و آموزه‌های چالش برانگیز معاصر/ سیدمهدی سجادی/ انتشارات چاپ و نشر بین‌الملل/ چاپ اول/ سال 1391/ 444 صفحه/ 8800 تومان