صلح آماسیه
درگیری‌های میان صوفیان و عثمانی در دوران سلطان سلیمان قانونی (معاصر با شاه‌طهماسب صفوی)، گاه و بیگاه صورت می‌گرفت. به طوری که سلطان سلیمان، سه بار به ایران لشکرکشی کرد. طهماسب صفوی علاقه چندانی به حساس کردن دولت عثمانی نسبت به منطقه آناتولی، که می‌توانست به نبردی دیگر از نوع چالدران بینجامد، نداشت. چرا که چالدران دوم می‌توانست در نابودی دولت صفوی مؤثر باشد. از این رو به صلح با عثمانی تمایل یافت. سرانجام بدون برخورد به مانعی جدی، معاهده صلح در ماه رجب سال 962 هـ./ 1555م. در آماسیه به امضا رسید. شش سال پس از صلح مذکور، پیر سلطان ابدال (قوچه حیدر)، از شاعران تراز اول بکتاشی، که همواره در آرزوی آمدن شاهان صفوی به آناتولی و تصاحب تاج و تخت عثمانی توسط آنان بود و در قیام‌های مختلفی همچون قیام بابا ذوالنون و قلندر چلبی نیز شرکت کرده بود، از طرف خضر پاشا از وزرای عثمانی، در شهر سیواس به اعدام محکوم گردید. اعدام وی، گرچه باعث خشم ونفرت شدید قزلباشان آناتولی گردید، اما شدت سرکوب هوادارن صوفی به حدی بود که هیچ‌کس جرئت اعتراض پیدا نکرد.
صفحه 66 / مقدمه‌ای بر شناخت جامعه علویان ترکیه / مهدی جمالی‌فر/ موسسه انتشارات امیرکبیر/ چاپ اول/ سال 1391/ 200 صفحه/ 4500 تومان
سه‌شنبه ۴ مهر ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما