سه‌شنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۰ - ۱۱:۳۰
توسعه مطالعات فرهنگي ‌و ادبي، نياز اساسي اهالي خبر است

هفتمين نشست تخصصي دفتر مطالعات و برنامه‌ريزي رسانه‌ها با موضوع «بررسي نحوه آموزش روزنامه‌نگاري در ايران و ساير نقاط جهان» برگزار شد و در آن نويسندگان بر لزوم توسعه مطالعات فرهنگي و ادبي روزنامه‌نگاران تاكيد كردند.-

به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، اين نشست روز گذشته(28 آذر ماه) با حضور «حسين افخمي» مترجم كتاب «تبليغات و اقناع» و دكتر «حسن نمك‌دوست تهراني» استاد دانشگاه، در سراي روزنامه‌نگاران ايران برگزار شد. دكتر «گيتا علي‌آبادي» نويسنده كتاب «شناسنامه خبرگزاری‌هاي جهان» از جمله سخنرانان اين برنامه بود.

در ابتداي اين نشست دكتر «گيتا علي‌آبادي» با تشريح روند تاريخي روزنامه‌نگاري در جهان، به بيان سير تاريخي آموزش روزنامه‌نگاري در ايران پرداخت و گفت: نخستين بار پس از انقلاب فرهنگي اين رشته سال 1359 تاسيس شد و آنچه بر نظام آموزش روزنامه‌نگاري امروز ايران حاكم است، نگرش فرانسوي‌ها در آموزش روزنامه‌نگاري است.

سپس دكتر حسين افخمي مترجم كتاب «تبليغات و اقناع» نگاه آموزشي كلي در كشورمان را نگاه آلماني به آموزش دانست و گفت: آموزش روزنامه‌نگاري پيش از آن‌كه جنبه‌اي نظري داشته باشد، در جنبه كاربردي آن مطرح است.

وي با بيان اين‌كه بين علوم انساني و علوم اجتماعي تفاوت زيادي وجود دارد، گفت: در كشور ما روزنامه‌نگاري به‌عنوان شاخه‌اي از علوم اجتماعي به شمار مي‌آيد.

مترجم كتاب «تبليغات و اقناع» ادامه داد: يكي از نكات مطرح در آموزش كشور‌هاي غربي، توجه به مقدمات پذيرش دانشجوست. آن‌ها پس از جنگ جهاني اول از منظر صنعت به روزنامه‌نگاري مي‌نگرند و آن‌چه روزنامه‌نگاري ما وارث آن است، دانش پس از جنگ دوم جهاني است. آموزش در اين حوزه در دو بعد نظري و تجربي است كه نمي‌توان يكي از اين حوزه‌ها را بدون نگاه به ديگري بررسي و عنوان كرد.

اين استاد دانشگاه بُعد نظري در آموزش خبرنگاري را در كشورمان پررنگ‌تر از بُعد عملي آن ارزيابي كرد و گفت: در گذشته براي آموزش خبرنگاري نياز بود خبر‌نگار حتي بر دستگاه چاپ نيز مسلط باشد اما امروزه خبرنگاران از تازه‌ترين نرم‌افزارهاي اطلاع‌رساني بي‌خبر‌ند و آموزش روزنامه‌نگاري سايبر در دانشگاه‌هاي ما تقريبا جايگاهي ندارد زيرا اين رشته زير مجموعه علوم اجتماعي شناخته مي‌شود.

افخمي جنبه تئوري آموزش در كشورمان را به‌روز ندانست و عنوان كرد: شاهد اين مدعا بهره‌بردن از منابع قديمي براي آموزش روزنامه‌نگاري در دانشگاه‌هاست.

وي رشته روزنامه‌نگاري را در قرن حاضر رشته‌‌اي دانست كه با توجه به پيچيده شدن و تحول افكار عمومي و تكنولوژي، تغيير مي‌كند و افزود: روزنامه‌نگاران در عرصه سرنوشت اجتماعي ـ سياسي دنيا سهم به‌سزا و ويژه‌اي دارند.

اين كارشناس حوزه روزنامه‌نگاري يادآور شد: لازم است روزنامه‌نگاران علاوه بر كسب مهارت‌هاي ويژه و شناخت فرهنگ و ادبيات كشورشان، بينشي روشنگرايانه و انتقادي نسبت به مسايل روز جامعه داشته باشد.

افخمي تاكيد كرد: معتقد نيستم كه روزنامه‌نگاري قريحه است زيرا مي‌توان با آموزش صحيح در دانشگاه آن را به دانشجويان آموخت. از اين رو آموزش خبرنگاري و روزنامه‌نگاري را مي‌توان از دوره كارشناسي ارشد آغاز كرد؛ به‌گونه‌اي كه فرد در دوره كارشناسي به كسب مهارتي جداگانه بپردازد و در مقطع ارشد با نگاه روزنامه‌نگاري به اين حوزه وارد شود.

سپس دكتر حسن نمك‌دوست تهراني، استاد دانشگاه، توازن، انصاف و رعايت بي‌طرفي را اصولي‌ ياد كرد كه هر رسانه‌اي بايد به آن متعهد باشد اما رسانه‌هاي حكومتي رعايت اين قوانين را بر نمي‌تابند.

اين استاد دانشگاه مشكل ديگر در اين زمينه را تعامل نداشتن استادان با حرفه‌شان دانست و گفت: دغدغه بسياري از استادان ارتباطات و روزنامه‌نگاري در توجه به حوزه نظري آموزش دانشجويان محدود شده است، بنابراين گفتمان ميان اين حرفه و استادان دانشگاه كم‌رنگ شده است.

نمكدوست ارايه دروس رشته روزنامه‌نگاري در دوره كارشناسي ارشد را راهكار مناسب براي ارتقاي اين حوزه با توجه به نبود اطلاع‌رساني در دوره دبيرستان نسبت توصيه كرد و گفت: باور دارم كه روزنامه‌نگاري قريحه نيست و مي‌توان با ارايه مقدمات و آموزش دروس اين رشته در دوره كارشناسي ارشد روزنامه‌نگاران حرفه‌اي و متخصص تربيت كرد.

در ادامه حسين افخمي، مترجم كتاب «تبليغات و اقناع» سبك كنوني روزنامه‌نگاري در ايران را تنها براي سرويس حوادث مفيد دانست و گفت: در دروس ارايه شده براي روزنامه‌نگاري نياز است به سياست، اقتصاد، فرهنگ، حقوق و ... نگاهي ژورناليستي داشته باشيم. 

سپس نمكدوست گفت: بايد علاوه بر آموزش به خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، به دبيران سرويس‌ها و ساير اهالي خبر نيز آموزش‌هاي لازم و به روز داده شود تا در برابر يافته‌هاي تازه اين رشته با مقاومت روبه‌رو نشويم.

نمكدوست مشكل اساسي در خبرنويسي را دو بعد محتوايي و تكنيكي دانست و اظهار داشت: در بعد محتوايي با كم دقتي روزنامه‌نگاران و در بعد تكنينكي با ساختار نامناسب پوشش اخبار مواجه‌ايم كه مي‌توان با برپايي كلاس‌هاي آموزشي مستمر در رفع اين اشكالات كوشيد. 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط