اسماعیلی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: در ارتباط با ادبیات علوی و موضوع غدیر در شعر فارسی باید به دو مقطع تاریخی اشاره کرد.
وی ادامه داد: یکی از این مقاطع به اوایل دوران قرن چهارم و حکومت آل‌بویه باز می‌گردد. به‌طور کلی نخستین شاعری، که در رثای امام علی(ع) شعری سروده، کسایی مروزی بوده است.
این شاعر درباره دومین مقطع تاریخی افزود: عصر صفویه، دوران دیگری بود که بستر لازم برای رشد و پرورش شاعران آیینی فراهم شد و شاهد رواج و اوج شعر آيینی در این دوران بودیم. در این دوران اشعاری در مدح علی(ع) نیز سروده شد.
وی یادآور شد: به‌طور کلی در ادبیات فارسی تمامی شاعرانی، که معرفت اهل بیت(ع) را داشته‌اند، در اشعار خود به حضرت علی(ع) و موضوع غدیر نیز توجه كرده‌اند. برهمین اساس در دیوان اغلب شاعران مسلمان پارسی گوی و به ویژه شیعه، شعری در مدح و منقبت علی(ع) دیده می‌شود.
اسماعیلی به منظومه «علی‌نامه» اشاره كرد و گفت: برای مثال این منظومه که از شاعری ناشناس در قرن پنجم برجای مانده، در وزن شاهنامه سروده است و با بیانی حماسی به شرح دلاوری‌های علی (ع) به‌ویژه در جنگ‌های صدر اسلام پرداخته است.
وی در ادامه از برخی شاعران متقدم پارسی‌سرا یاد کرد و گفت: حکیم ابوالقاسم فردوسی، ناصرخسرو، عطار نیشابوری، سنایی غزنوی، قوامی رازی، شاه نعمت‌الله ولی و حافظ اشعاری در مدح علی(ع) دارند و در اشعار خود به موضوع غدیر یا شخصیت امیرالمومنین(ع) پرداخته‌اند.
این شاعر در ادامه نمونه اشعاری از برخی از این شاعران ارایه کرد.
وی درباره دوران معاصر و شاعران این دوران در پرداختن به حضرت علی(ع) در اشعارشان، توضیح داد: شاعران معاصر بیشتر به موضوع ولایت، عدالت و برشمردن کرامات و فضایل اخلاقی علی (ع) در اشعار خود توجه کرده‌اند. به عبارت دیگر سیره علی(ع) را در اشعار خود بیان می‌کنند و این اشعار بعد حماسی دارد.
این پژوهشگر در پایان یادآور شد: علاوه بر شاعرانی چون شهریار و سیدعلی موسوی‌گرماوردی، نیما یوشیج، پدر شعر نوی فارسی هم درباره علی (ع) شعر زیبایی سروده است.
سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۰ - ۰۹:۰۹
نظر شما