منوری در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: در شعر فارسی، شاعران بیشتر به جنبه‌های توصیفی حادثه غدیر پرداخته و کمتر به جنبه‌های معرفتی آن توجه داشتهاند.
وی ادامه داد: در بحث توصیف حادثه تاریخی غدیر شاعران بیشتر به جنبه‌های تصویری و تاریخی این رویداد و این‌که در چه مکانی رخ داده است، توجه داشتهاند، این در حالی است که باید در بحث معرفتی آن به موضوع امامت حضرت علی(ع) پس از حضرت محمد(ص) بپردازیم.
این شاعر افزود: فراموش نکنیم که در بعد معرفتی این مساله باید به جنبه‌های فلسفی، اعتقادی و مبانی متدولوژیک امامت علی (ع) توجه داشته باشیم.
وی درباره دورانی که شاعران بیشتر به موضوع غدیر توجه کرده‌اند، توضیح داد: هنگامی‌که حکومت در دست شیعیان نبوده، آثار مکتوب شعری کمتری در این زمینه موجود است، اما از دوران صفویه به بعد این نوع شعر و پرداختن به موضوع غدیر در شعر فارسی افزایش می‌یابد. از سوی دیگر پس از انقلاب نیز روند این نوع شعر سرعت بیشتری یافت و شاهد رشد کمی و کیفی آن بودیم.
منوری در ادامه تاکید کرد: پرداختن به بحث غدیر و امامت حضرت علی(ع) به ویژه شخصیت آن حضرت به عنوان یک انسان کامل هنوز جای کار دارد و شاعران باید از پتانسیل‌های این حوزه استفاده کنند.
وی در پایان افزود: با توجه به ابعاد گسترده شخصیتی حضرت علی(ع)، قدرت، شجاعت، عرفان و دیگر ویژگی‌های مثبت شخصیتی ایشان می‌توانند دستمایه سرایش اشعاری زیبا قرار گیرند.
شنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۰ - ۱۲:۰۱
نظر شما