اميري در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، اظهار كرد: روايت رويدادهاي مختلف در شكل‌گيري انقلاب‌اسلامي، يكي از مباحث اصلي كتاب‌هاي درسي تاريخ معاصر است كه به دليل بريده‌گويي توانايي انتقال پيام به دانش‌آموز را ندارند و گاهي باعث خستگي معلم در تدريس و گريز دانش آموز از درس مي‌شوند.
وي علت اين اتفاق را به نوع نگارش كتاب‌ها وابسته دانست و افزود: وقايع تاريخي، بايد توسط افرادي كه سابقه تدريس در مدارس را دارند، نوشته شوند. زيرا دانش‌آموزان وقتي با مبحثي تاريخي روبه‌رو مي‌شوند، پيش زمينه ذهني از آن واقعه ندارند. اما كتاب‌هاي تاريخي، به ويژه جريانات شكل‌گيري انقلاب اسلامي را به گونه‌اي بيان مي‌كنند كه گويي فرد با بسياري از مسايل آن دوره تاريخي آشناست.
اين نويسنده گفت: درهم فشردگي و پراكنده‌گويي مباحث در كنار 11 ساعت زمان اعلام شده براي آموزش، باعث مي‌شود كه معلم فرصت بيان مباحث خارج از كتاب را براي تفهيم بيشتر مطالب به دانش آموزان، نداشته باشد.
اميري در ادامه به بررسي نحوه ارايه تاريخ شكل‌گيري انقلاب اسلامي در كتاب‌هاي درسي اشاره كرد و افزود: در بيشتر كتاب‌ها، نقطه آغاز آشنايي دانش‌آموز با انقلاب، از رحلت آيت‌الله‌العظمي بروجردي و سخنراني امام خميني (ره) در سال 1342 آغاز مي‌شود. اما نقد ماجراي انجمن‌هاي ايالتي و ولايتي آن قدر گذراست كه دانش‌آموز چيستي اين ماجرا و نسبت آغاز مبارزات انقلاب را با چنين مسايلي، در نمي‌يابد.
اين مدرس تاريخ با تاكيد بر اين كه مي‌توان با گنجاندن خاطرات افراد مبارز در دوران انقلاب به جذابيت‌هاي درس تاريخ افزود، گفت: مولفان كتاب‌هاي درسي تاريخ، در بررسي جريان انقلاب، سخني از گروه‌هاي سياسي فعال آن دوره به ميان نياورده‌اند و دانش‌آموزان از آن‌ها بي‌اطلاع‌اند. به عنوان نمونه، حزب موتلفه اسلامي، يكي از احزاب قدرتمند در جريان شكل‌گيري انقلاب است كه براي دانش‌آموزان شناخته شده نيست.
وي ادامه داد: كتاب‌هاي تاريخ با نگاهي سياسي نوشته شده‌اند. در حالي كه مي‌توان تاريخ انقلاب اسلامي را از جنبه‌هاي اجتماعي، فرهنگي و ادبي بررسي كرد و به واسطه آن به جذابيت‌هاي مباحث تاريخي انقلاب افزود.
اميري با تاكيد بر اين كه ادبيات، پشتوانه بيان مسايل تاريخي در قالب رمان است، افزود: نكات مهمي در بخش ادبيات در تاريخ قبل از انقلاب ايران وجود دارد. مانند كتاب‌هايي كه در دوران حكومت شاه، اجازه چاپ نداشتند و بعد از انقلاب منتشر شدند يا خاطراتي كه از افراد، حزب‌ها و گروه‌هاي سياسي باقي مانده است. آشنايي دانش‌آموزان با اين آثار، عملكردها و روش نفوذ در بين مردم را در آن دوره آشكار مي‌كند.
وي با اشاره به نحوه نگارش تاريخ جنگ تحميلي عراق عليه ايران در كتاب‌هاي درسي، تاكيد كرد: قالب اين كار، وقايع‌نگاري صرف و نتيجه آن است كه اگر از دانش آموزي بپرسي علت حمله صدام به ايران چه بود و نتيجه آن چه شد، نمي‌تواند جوابي صريح ارايه دهد.
حكيمه اميري در پايان گفت: توجه به تاريخ و علاقه‌مند كردن دانش‌آموزان به آن، يكي از مباحث چالش برانگيز در كشور‌هاي اروپايي بود كه در قرون جديد در پي حل آن بر آمدند و ساختار نگرش به تاريخ را عوض كردند. به جاي گفتن از سلسه‌ها، پيروزي و شكست‌ها به عوامل روي آوردند و علل را از جنبه‌هاي مختلف اجتماعي، سياسي و فرهنگي در كلاس‌هاي گفت‌وگو ـ نه كلاس درس ـ به دانش‌آموزان آموختند.
جمعه ۲۲ مهر ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما